Η ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ “ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ 3ης ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ”

Ποτέ στην σύγχρονη ιστορία της χώρας μας δεν υπήρξε πολιτικό κείμενο το οποίο να δημιούργησε τόσο αντίθετα συναισθήματα, τόσο μεγάλες πολιτικές αντιπαραθέσεις, τόσο μεγάλες προσδοκίες, αλλά και διαψεύσεις.

Η “Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη” υπήρξε το κείμενο καταστατικός χάρτης ενός κινήματος, το οποίο έμελλε να σφραγίσει ανεξίτηλα την μεταδικτατορική ιστορία του τόπου μας. Τούτο είναι ένα ιστορικό δεδομένο το οποίο δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς, ιδιαίτερα σήμερα που πολλοί ερίζουν για την κληρονομιά των θέσεών του, αλλά σχεδόν κανείς δεν πολιτεύεται με τους βασικούς άξονες των προτάσεών του.
Αλλά το πνεύμα και το γράμμα του συγκεκριμένου κειμένου, τηρουμένων των αναλογιών της εποχής μας, συνεχίζει να είναι επίκαιρο. Διότι επίκαιρο δεν είναι μόνο εκείνο το οποίο κυριαρχεί σε μια δεδομένη συγκυρία στη δημόσια συζήτηση, αλλά και εκείνο που έχουν ανάγκη οι άνθρωποι στη δεδομένη ιστορική στιγμή.

Και σήμερα με το διαρκές ξεπούλημα του εθνικού πλούτου στους ξένους και την θεσμική υποταγή στο διευθυντήριο των Βρυξελλών, με τη συνεχιζόμενη φτωχοποίηση όλο και περισσότερων τμημάτων του πληθυσμού, με την καθημερινή επιβολή ενός νέου αυταρχικού και αντιδημοκρατικού δεξιού κράτους, ενός νέου “κράτους της Δεξιάς”, τα κομβικά αιτήματα της “Διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη” για εθνική ανεξαρτησία, δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη είναι επίκαιρα, όσο ποτέ άλλοτε, διότι είναι ιστορική ανάγκη για τη χώρα και το λαό μας.

Η ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ καλεί τον ελληνικό λαό σε διαρκή δημοκρατική εγρήγορση και αγωνιστική ετοιμότητα, διότι το μέλλον της πατρίδας μας προδιαγράφεται δυσοίωνο καθώς βαθαίνει το καθεστώς της εξάρτησης από τον ξένο παράγοντα και συγχρόνως βάλλεται παντοιοτρόπως το δημοκρατικό κεκτημένο της μεταπολίτευσης για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα μιας δράκας μεταπρατών επιχειρηματιών.

Το μέλλον της Ελληνικής Δημοκρατίας είναι υπόθεση όλων των πολιτών, γυναικών και ανδρών, της νέας γενιάς, αλλά και των γενιών του αντιδικτατορικού αγώνα και της μεταπολίτευσης, της γενιάς της “Αλλαγής”, αλλά και των “χαμένων γενιών” της οικονομικής κρίσης. Άμεσος πολιτικός στόχος σε αυτή την πορεία θα πρέπει να είναι η πτώση του διεφθαρμένου πολιτικού καθεστώτος της οικογένειας Μητσοτάκη με γενικότερη μακροϊστορική προοπτική την απαλλαγή της χώρας από το καθεστώς της ξενοκρατίας, της κλεπτοκρατίας, της κοινωνικής αποδιάρθρωσης και της πολιτικής και πολιτιστικής παρακμής της πατρίδας μας.

Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες, του Χθες, του Σήμερα, του Αύριο.