ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΩΝ (15 Ιουνίου)

Η Ελλάδα είναι μια χώρα που γερνάει. Οι δημογραφικοί δείκτες δείχνουν ότι το φαινόμενο θα ενταθεί τα επόμενα χρόνια. Και όμως η φροντίδα και η μέριμνα για τους ηλικιωμένους έχει περάσει στο περιθώριο των επιλογών της ελληνικής πολιτείας. Αλλά η δημογραφική γήρανση του πληθυσμού θέτει εκ των πραγμάτων επί τάπητος τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ηλικιωμένοι στην χώρα. Και αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση αυτά θα ενταθούν τα επόμενα χρόνια με απρόβλεπτες συνέπειες για την ηθική συνοχή της ελληνικής κοινωνίας.

Οι ηλικιωμένοι σε μεγάλο ποσοστό τους αντιμετωπίζονται εδώ και χρόνια ως οι παρίες της ελληνικής κοινωνίας τόσο  από την πολιτεία όσο και από τον πιο στενό κοινωνικό περίγυρό τους. Η απουσία ισχυρών δομών του κοινωνικού κράτους, η ιδιωτικοποίηση της μέριμνας και σε τελική ανάλυση το φαινόμενο της “φτώχειας των γηρατειών”, στερούν από χιλιάδες ηλικιωμένους θεμελιώδη δικαιώματά τους. Από την άλλη η ιδιωτικοποίηση της μέριμνας, νόμιμης και παράνομης, οδηγεί σε αύξηση των φαινομένων αναξιοπρεπούς συμπεριφοράς απέναντι στους ηλικιωμένους. Η κακομεταχείριση των ανθρώπων της τρίτης ηλικίας συνδέεται άμεσα με την ιδιόρρυθμη ελληνική εκδοχή ιδιωτικοποίησης  της φροντίδας των ηλικιωμένων, που ήλθε να υποκαταστήσει το ρόλο της παραδοσιακής ελληνικής οικογένειας ως βασικού φορέα μέριμνας για τους ηλικιωμένους.

Στο πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης ιδεοληψίας περί ιδιωτικοποίησης των πάντων, η τρίτη ηλικία και τα προβλήματά της έχουν εξαφανιστεί από τη δημόσια συζήτηση. Το γεγονός εντείνει ακόμη περισσότερο τα ακραία φαινόμενα εις βάρος των ηλικιωμένων ανθρώπων, όπως είναι η λεκτική και η σωματική βία, η παραμέληση και η αδιαφορία για τις ανάγκες τους, η απομόνωση από την κοινωνία, η μοναξιά και η κατάθλιψη, η ταπείνωση και ο εξευτελισμός εξαιτίας της ανημποριάς τους και η γενικότερη υποτίμησή τους ως βάρος της κοινωνίας και της ευρύτερης οικογένειας.

Η ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Κακοποίησης των ατόμων της Τρίτης Ηλικίας και με αίσθημα ευθύνης απέναντι σε αυτά και με πλήρη επίγνωση των ευθυνών της απέναντι στις πολιτικές παραδόσεις του σοσιαλιστικού κινήματος για τα “τιμημένα γηρατειά” θεωρεί την προστασία των ηλικιωμένων σε μια κοινωνία καπιταλιστικής ευδαιμονίας και ηδονισμού ως πρώτιστο μέλημα μιας ηθικά αποδεκτής πολιτικής. Η υπεράσπιση εκείνων των πολιτών που δεν μπορούν πλέον να διεκδικήσουν ενεργά μια καλύτερη ζωή και να υποστηρίξουν τα δικαιώματά τους αποτελεί πρώτη προτεραιότητα για ένα σοσιαλιστικό κόμμα.

Καλούμε όλους τους πολίτες της χώρας, γυναίκες και άνδρες, να συμμετέχουν ενεργά στην καταπολέμηση της κακοποίησης και κακομεταχείρισης των ηλικιωμένων συμπολιτών μας. Δε σιωπούμε μπροστά στις διάφορες μορφές βίας και στην αδιαφορία ή εκμετάλλευση των ηλικιωμένων, θέτουμε την κοινωνία των πολιτών ενώπιον των ευθυνών της και εξαναγκάζουμε την πολιτεία και τα πολιτικά κόμματα να αναλάβουν πολιτικές πρωτοβουλίες για την εξάλειψη του φαινομένου.