Η επόμενη μέρα για την «κεντροαριστερά»
Ανεξάρτητα από την έκβαση του εκλογικού αποτελέσματος της επόμενης Κυριακής, μεταξύ των δύο υποψηφίων, ανάμεσα στην κ. Γεννηματά και τον Ν. Ανδρουλάκη, προκύπτουν κάποια ασφαλή συμπεράσματα, από την εκλογική διαδικασία του πρώτου γύρου, για την ανάδειξη του νέου προέδρου στη Δημοκρατική Συμπαράταξη.
Το πρώτο συμπέρασμα είναι,
- Η διαδικασία για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς, έτσι όπως διεξάγεται, δίχως να έχουν σαφώς οριοθετηθεί οι ιδεολογικές και πολιτικές παράμετροι, αφορά όσους έχουν αποδεχθεί στον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς τη ¨μνημονιακή¨ πραγματικότητα στην οποία οδήγησαν με ευθύνη τους τη χώρα μας. Μάλιστα εάν θέλουμε αυτό να το δούμε με κοινωνικούς όρους, τι δηλαδή διαφορετικό εκφράζει σήμερα, σε σχέση με το παρελθόν ο χώρος αυτός, μπορούμε σχετικά εύκολα να διαπιστώσουμε ότι αφορά, μικρά μεν, αλλά σημαντικά και προνομιακά εύπορα ¨κεντροαριστερής¨ καταβολής τμήματα, που είχαν και συνεχίζουν να επιδιώκουν προνομιακές σχέσεις με το κράτος…
- Η σημαντική και μεγάλη μερίδα των φτωχών και λαϊκών στρωμάτων έχουν ήδη απομακρυνθεί, προ πολλού από το χώρο αυτό, (αρχής γενομένης από την περίοδο Σημίτη ), με αποκορύφωμα τη μαζική μετατόπιση ψηφοφόρων και στελεχών 2ης και 3ης σειράς από το 2012 και εντεύθεν, μαζικά προς τον Σύριζα, με την ελπίδα ότι αυτός θα οδηγούσε τη χώρα εκτός των μνημονίων, στα οποία την οδήγησαν, με αποκλειστική τους ευθύνη το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ.
- Εξετάζοντας την σταδιακή και σύντομη πορεία καταβαράθρωσης του χώρου αυτού, μπορεί να διακρίνει εύκολα κανείς τις ιδεολογικές–πολιτικές μεταλλάξεις του, αρχής γενομένης από το θάνατο του Α. Παπανδρέου έως την πλήρη επικράτηση των ¨σοσιαλφιλευθέρων¨ προταγμάτων της περιόδου Σημίτη, οι οποίες με πρόσχημα τον ¨αγώνα ενάντια στο λαϊκισμό¨, είχαν ¨ιδεολογικό πρόταγμα¨ τον πολιτικό εκσυγχρονισμό, που ως βασικό άλλοθι είχαν την ανοικτή ιδεολογική στροφή τους στον σοσιαλφιλελευθερισμό. Και ενώ η μεταστροφή αυτή ολοκληρώνονταν, μέχρι την άνοδο του ΓΑΠ, όπου και έχουμε ουσιαστικά το τυπικό τέλος μιας περιόδου, που ορθά χαρακτηρίστηκε, ¨το τέλος της ψευδεπίγραφης μικροαστικής ευδαιμονίας¨... Όταν την προεδρεία του ΠΑΣΟΚ, αλλά και την πρωθυπουργία της χώρας ανέλαβε ο ΓΑΠ, για να ξεκινήσει η απαρχή της οικονομικής χρεοκοπίας (είχε ήδη συντελεστεί από χρόνια και αποδιαρθρωθεί, η παραγωγική βάση της χώρας), με την τυπική παράδοση της χώρας, στα διαδοχικά ¨μνημόνια και τους ξένους δανειστές¨.
- Η επικράτηση των δύο στελεχών (κ. Γεννηματά & Ανδρουλάκη) στον πρώτο γύρω και η προσέλευση 210.000 πολιτών, επιβεβαιώνει πως σε συμβολικό επίπεδο, η παράδοση και η ταυτότητα του ΠΑΣΟΚ, κρατούν ακόμα ζωντανό σε μια μερίδα του κόσμου, που έχει όμως ιδεολογική σύγχυση με άγνοια και μεγάλες ψευδαισθήσεις, για το τί εκφράζει σήμερα το κόμμα αυτό. Από την άλλη πλευρά μένει να δούμε σύντομα, τα ίδια αυτά τα στοιχεία που το καθήλωσαν στο ¨σημερινό μικρομεσαίο εκλογικό¨ ποσοστό του αν θα επιβεβαιωθούν. Όμως για να μιλήσουμε ίσως, για υπέρβαση αυτής της καθίζεις του, θα μπορούσε να γίνει μόνο με την ευρύτερη επανασυσπείρωση του κορμού, των άλλοτε “πράσινων” ψηφοφόρων του, που έφυγαν και δεν φαίνεται να επιστρέφουν, επειδή θεωρούν και σωστά κατά τη γνώμη μου, ως ένα απροσδιόριστο νεοφιλελεύθερης μορφής πολιτικό μόρφωμα, που έχει ασαφείς πολιτικούς, κοινωνικούς στόχους και προτάγματα, ακόμα και για τους τωρινούς ψηφοφόρους του.
- Για να επανέλθουμε στο επίδικο ζήτημα της περιόδου που διέρχεται η χώρα μας, είναι ιστορική πρόκληση αλλά και καθήκον για όλους όσους ανήκουν στα λαϊκά στρώματα, και στην μεγάλη πλειονότητα τους προέρχονται των παραδοσιακών προοδευτικών ψηφοφόρων, που στράφηκαν από το ΠΑΣΟΚ προς τον ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι έχουν ήδη αρχίσει μαζικά να απωθούνται και από αυτόν, ενώ είναι πάρα πολλοί λίγοι συγκριτικά αυτοί που συγκινούνται από το εν εξελίξει νέο εγχείρημα στην ¨Κεντροαριστερά΄.
- Ζητούμενο παραμένει στις μέρες μας, ποιος μπορεί και εάν θα τα καταφέρει να εκφράσει την μεγάλη μάζα των διαρκώς ¨φτωχοποιημένων τμημάτων¨ της κοινωνίας μας, που φαίνεται να παίρνουν ήδη αποστάσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ, μετά την γρήγορη μνημονιακή του μετάλλαξη, δίχως να φαίνεται ακόμα στον ορίζοντα, η νέα εναλλακτική ριζοσπαστική και πολιτική έκφραση.
Όσο για τη μεγάλη μερίδα των προοδευτικών πολιτών και ψηφοφόρων, προς το παρόν φαίνεται ότι βρίσκεται σε κατάσταση πολιτικής αλλά και εκλογικής αναμονής…
13 Νοέμβρη 2017 Θεσσαλονίκη
