Η πανδημία του Covid-19 στην Ελλάδα

Σφίγγει ο κλοιός των μέτρων για την ανάσχεση του δεύτερου κύματος της πανδημίας από τον COVID-19 στη χώρα μας. Καθώς τα περιοριστικά μέτρα χρειάζονται τουλάχιστον δέκα με δεκαπέντε  μέρες για να αποδώσουν, οι αριθμοί της πανδημίας βαίνουν ανησυχητικά αυξητικοί (αριθμός κρουσμάτων, αριθμός διασωληνωμένων ασθενών, ημερήσιος αριθμός θανάτων). Η κατάσταση πλέον στη Βόρεια Ελλάδα και τη Θεσσαλία έχει γίνει απελπιστική.

Δεν γνωρίζουμε εάν όλοι οι αναφερόμενοι θάνατοι από COVID-19 αφορούν ασθενείς των ΜΕΘ ή και ασθενείς που νοσηλεύονται σε κοινούς θαλάμους. Ήδη έγινε αντιληπτό ότι υπάρχουν ασθενείς που έχουν ανάγκη διασωλήνωσης και περιμένουν να αδειάσει το κρεβάτι κάποιας ΜΕΘ. Στην προκειμένη περίπτωση θα πρέπει να μπουν κριτήρια τα οποία θα  ορίζουν τη σειρά με την οποία θα διατίθενται τα κρεβάτια των ΜΕΘ.

Ήδη έχει επέλθει συρρίκνωση των κλινικών των δημοσίων νοσοκομείων και τα κρεβάτια τους έχουν διατεθεί σε ασθενείς που πάσχουν από COVID-19. Η επίταξη ιδιωτικών κλινικών, που έπρεπε να γίνει την άνοιξη, έρχεται με μεγάλη καθυστέρηση και δυστυχώς χωρίς καμία προετοιμασία. Συνέπεια όλων αυτών είναι η υποβάθμιση των συνθηκών αντιμετώπισης των λοιπών επειγόντων περιστατικών (εμφράγματα, εγκεφαλικά, τροχαία κ.λπ.) αλλά και των χρόνιων νοσημάτων.

Για να περιορισθεί η εξάπλωση του ιού δεν φτάνουν τα περιοριστικά μέτρα που αφορούν το λαό, θα πρέπει να υπάρξει εργαστηριακός έλεγχος όλου του πληθυσμού για λοίμωξη από COVID-19. Όσοι είναι θετικοί θα πρέπει να απομονωθούν μέχρι να αρνητικοποιηθούν. Εννοείται ότι οι θετικοί θα πρέπει να έχουν την κατάλληλη κοινωνική υποστήριξη ώστε να μην είναι αναγκασμένοι να εξέρχονται του καταλύματός τους.

Επίσης εξίσου σημαντικό είναι να αντιληφθεί η κυβέρνηση ότι η εξάπλωση του COVID-19 δεν είναι καθαρά ιατρικό πρόβλημα. Η κοινωνική διάσταση του προβλήματος είναι σημαντική δεδομένου ότι στην εξάπλωση του ιού παίζει ρόλο και το οικονομικό status του πληθυσμού. Θα πρέπει η πολιτεία να ενισχύσει οικονομικά αποφασιστικά τις φτωχότερες τάξεις τουλάχιστον όσο κρατάει η πανδημία. Η άνιση κατανομή της νόσου και των θανάτων από τον COVID-19 σε παγκόσμιο επίπεδο αποτελεί ένα έντονο μήνυμα της άνισης μεταχείρισης διαφορετικών κοινοτήτων σε μια  κοινωνία στις εξωτερικές καταστάσεις-κρίσεις. Όσο πιο αποστερημένη-φτωχή είναι μια περιοχή τόσο υψηλότερα είναι και το ποσοστό θανάτων. Θα πρέπει η ελληνική κοινωνία να δει και τους πρόσφυγες που αποτελούν μια άλλη ευπαθή ομάδα που παρουσιάζει αυξημένο κίνδυνο λοίμωξης από τον COVID-19.

Οι βασικοί παράγοντες που οδήγησαν την Ελλάδα σε αυτή τη θλιβερή κατάσταση είναι η πολιτική επιλογή της κυβέρνησης να μη στηρίξει-θωρακίσει τον Δημόσιο Τομέα Υγεία της χώρας μετά το πρώτο κύμα του ιού, που είχε χρόνο να το κάνει, και η ελεύθερη μη ελεγχόμενη προσέλευση τουριστών κατά τους θερινούς μήνες. Βασικό ρόλο στην εξάπλωση του ιού έπαιξαν τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (ΟΑΣΘ, μετρό, αεροπλάνα) και ο συνωστισμός σε κλειστούς χώρους. Οι συγκεντρώσεις σε ανοιχτούς χώρους (μελέτη που έγινε στην Αμερική) δε φαίνεται να συμβάλλουν σημαντικά στην εξάπλωση της πανδημίας, πράγματα που είναι γνωστά στους ειδικούς της κυβέρνησης.

Όλα τα παραπάνω μαζί με το άνοιγμα της κυβέρνησης στον ιδιωτικό τομέα δείχνουν ότι η κυβέρνηση, με την πρόφαση της πανδημίας από τον κορονοϊό, διαλύει συνειδητά το Δημόσιο Σύστημα Υγείας με ότι αυτό συνεπάγεται για τον φτωχό κοσμάκη.

Γιώργος Βέργουλας (ιατρός)

(Σημείωση διαχείρισης: Το κείμενο αναδημοσιεύεται από την εφημερίδα ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ (Νοέμβριος 2020), “περιοδικής έκδοσης πολιτικής ενημέρωσης” της Σοσιαλιστικής Προοπτικής και γράφτηκε πριν δέκα ημέρες)