Τουρκία, 6 κόμματα εναντίον του κ. Ταγίπ Ερτογάν!

Τουρκία, 6 κόμματα εναντίον του κ. Ταγίπ Ερτογάν!

Α’ ΜΕΡΟΣ

Όσοι παρακολουθούμε -με την απαιτούμενη σοβαρότητα- τα τεκταινόμενα στην γειτονική μας χώρα, την Τουρκία και δεν έχουμε «ενσωματωθεί» ούτε υιοθετήσει άκριτα μια αβανταδόρικη και ψευδο-πατριωτική -συχνά εθνικιστική – ρητορική, που καλλιεργούν διάχυτα οι συντηρητικοί και εθνικιστικοί κύκλοι στην Ελλάδα- με πρωταγωνιστές βέβαια τα «συστημικά ΜΜΕ, επιβάλλεται να δούμε τις επερχόμενες πολιτικές και κοινωνικές διεργασίες στη χώρα αυτή, τουλάχιστον με την απαιτούμενη ψυχραιμία, την πολιτική επάρκεια και την ορθή παρατήρηση και ανάλυση.

Οι εξελίξεις που έχουν ήδη δρομολογηθεί στη γειτονική χώρα, -και σε ένα χρόνο το αργότερο από σήμερα θα οδηγήσουν όπως όλα δείχνουν σε αλλαγές-, με τις επικείμενες προεδρικές εκλογές που πρόκειται να πραγματοποιηθούν και θα επηρεάσουν τόσο την εσωτερική κατάσταση στη χώρα αυτή, αλλά θα έχουν σημαντικές επιπτώσεις στην ευρύτερη περιοχή και στη Χώρα μας.

Κεντρικός «πολιτικός παίκτης» συνεχίζει να παραμένει -ακόμα- ο Πρόεδρος της κ. Τ. Ερτογάν, παρά το γεγονός ότι έχει ήδη ξεκινήσει φανερά και προετοιμάζεται με σχετικά αξιοπρόσεκτο τρόπο την προσπάθεια των πολιτικών του αντιπάλων, που αποτελούν ένα ευρύ φάσμα πολιτικών και συντηρητικών κύκλων του «βαθέως κράτους», αυτών δηλαδή που κατά βάση ονομάζουμε εμείς ως «δυτικόφιλων Κεμαλιστών», ώστε να μεταβεί η χώρα ομαλά στην «μετά τον κ. Ερτογάν επόμενη μέρα».

Στο πλαίσιο αυτό εστιάζει ήδη η προχωρημένη -όπως όλα δείχνουν- πολιτική συμφωνία των 6 κομμάτων της αντιπολίτευσης, τα οποίοι συμφώνησαν καταρχήν σε ένα κρίσιμης σημασίας ζήτημα – που κατά την κοινή διαπίστωσή τους- συμφώνησαν ώστε αυτή η επικείμενη μετάβαση θα πρέπει να γίνει με «ασφάλεια, ομαλότητα και ενότητα» για την Τουρκία.

Είναι φανερό ότι οι αλλαγές που πραγματοποιήθηκαν -κατά την τελευταία εικοσαετία στην Τουρκία, με την άνοδο και παραμονή του Τ. Ερτογάν, ως απόλυτου κυρίαρχου και με νοοτροπία Σουλτάνου στην εξουσία- που στο κεντρικό πολιτικό επίπεδο η Τουρκία στο σύνολο της, αλλά και ειδικότερα στη δυτικότροπη και προοδευτική εκδοχή της, όπως είναι η μητρόπολη της Κωνσταντινούπολης των 20.000.000 κατοίκων αλλά και δευτερευόντως η Σμύρνη, στις πόλεις αυτές οι συντηρητικές αλλαγές που επήλθαν φαίνονται περπατώντας ακόμα και στο δρόμο..

Όπως παραδέχονται αλλά και ομολογούν αντίπαλοι και υποστηρικτές του Τ. Ερτογάν, κατάφερε -στην πολύχρονη διαδρομή ης θητείας του- να αλλάξει όχι μόνο την εικόνα της πολυπολιτισμικής Κωνσταντινούπολης, αλλά γενικότερα, είτε ως πρωθυπουργός είτε και πρόεδρος της Τουρκίας συνολικά, έκανε αλλαγές που δείχνουν εμφανή τα συντηρητικά και ισλαμικά χαρακτηριστικά της χώρας του.

Έτσι δρομολόγησε και μπόρεσε να περιορίσει αλλά και να αντικαταστήσει σταδιακά -σε πολύ σημαντικό βαθμό- το γνωστό σε όλους μας για δεκαετίες, κυρίαρχο «Κεμαλικό και στρατοκρατικό σύμπλεγμα» που κυβερνούσε τη χώρα, αποδυναμώνοντας σημαντικά και προσδίδοντάς στην Τουρκική κοινωνία ένα έντονο ισλαμικό χαρακτήρα.

Να επισημανθεί ιδιαίτερα, ότι αυτό «το στρατοκρατικό και Κεμαλικό κατεστημένο» ευθύνεται για τα διαδοχικά πραξικοπήματα στη χώρα, διότι έχει πραγματοποιήσει -τα 50 τελευταία χρόνια- όποτε το ίδιο έκρινε αναγκαίο, στρατιωτικό πραξικόπημα με πρωταγωνιστές τους στρατοκράτες δυτικόφιλοι Κεμαλιστές -που ουκ έστιν αριθμός, από την 10ετία του 1950 έως το τελευταίο και ιδιότυπο «yalanci πραξικόπημα» του καλοκαιριού του 2016!

Με αυτό το «στρατιωτικό και πολιτικό κατεστημένο των Κεμαλιστών» – ο Τ. Ερτογάν αναμετρήθηκε συχνά στο παρελθόν, που ενώ αρχικά τον είχε διώξει και φυλακίσει την πρώτη περίοδο της θητείας του, ως Δήμαρχο Κωνσταντινούπολης, κατόπιν ο ίδιος συμμάχησε μαζί του – για να το «αντικαταστήσει» σταδιακά με ένα νέο και ισχυρά ανερχόμενο «νέο ισλαμικό -κατά βάση μπλοκ– που το αποτελούσαν, νέες και ανερχόμενες οικονομικές αλλά και κοινωνικές δυνάμεις, που συνασπίστηκαν γύρω από το AKP συμμαχώντας μαζί του στρατηγικά, για μια μακρά περίοδο…

Τις 2 τελευταίες δεκαετίες γύρω από το Τ. Ερτογάν και το κυβερνών ισχυρό κόμμα του AKP (της Μητέρας Πατρίδας όπως ονομάζεται), συνασπίσθηκαν και το υποστήριξαν διαδοχικά διάφοροι «ετερόκλητοι πολιτικοί και κοινωνικοί σύμμαχοι», που ανάμεσά τους θα πρέπει να ξεχωρίσουμε και να συμπεριλάβουμε -ως τις πιο ενδιαφέρουσες- τις νέες και δυναμικά ανερχόμενες οικονομικά και κοινωνικά συντηρητικές μετριοπαθείς ισλαμικές δυνάμεις .

Στο ξεκίνημα αυτής της περιόδου και στην αρχική κρίσιμη φάση της διαδρομής αυτής, διακριτική και σταθερή στήριξη του παρείχαν «το Δίκτυο Φ. Γκιουλεν», του οποίου όπως λέγεται ο ίδιος ο πρόεδρος Τ. Ερτογάν υπήρξε και πνευματικό τέκνο του.

Κρίσιμη όπως όλα δείχνουν αποτέλεσε η τότε υποστήριξη στο «κοινωνικό και πολιτιστικό επίπεδο» διότι αναμφίβολα υπήρξε καθοριστική η συμβολή της από το νέο-ανερχόμενο ρεύμα του νέο-ισλαμισμού που αναπτύσσονταν και έφεραν στο κέντρο των κοινωνικών διεργασιών την ισχυρή και ανερχόμενη επιρροή του «πολιτιστικού δίκτυο – κίνημα» του Φ. Γκιουλέν.

Επί μία τουλάχιστον 20ετία του παρείχε σαφή «κοινωνική και πολιτιστική» υποστήριξη με την «θεολογική -πολιτιστική» ηγεμονία και επιρροή του, η οποία αναπτύσσονταν σε όλη τη χώρα και του παρείχε στη βάση της «κοινωνικής αντιπαράθεσης και σύγκρουσης» με το ισχυρό «ιδεολογικό» αντιστάθμισμα, στην εναντίωση του προς τους «στρατοκράτες μεν αλλά δυτικόφιλους Κεμαλιστές».

Προτάσσονταν -μια άτυπη αλλά σαφώς σημαντική ιδεολογική σύγκρουση και «ηγεμονία του μετριοπαθούς νέο-Ισλαμικού λόγου και τρόπου, με τον κώδικα αξιών του ισλαμικού τρόπου ζωής» που πρέσβευε, «το κοινωνικό-πολιτιστικό δίκτυο Φ. Γκιουλέν», απέναντι στην διεφθαρμένη και φιλελεύθερη -αλλά Τούρκα εκδοχή της, με κρίση αξιών που πρέσβευαν οι εκπρόσωποι της «δυτικότροπης» και επιχειρούμενης ηγεμονίας των Κεμαλιστών».

Πρόβαλλαν οι μετριοπαθείς νέο-ισλαμιστές του δικτύου προτάσσοντας ένα εναλλακτικό τρόπο ζωής ως μοντέλο και ως το νέο πρόσωπο της Τουρκίας, σε αντίθεση με όσα έως τότε πρέσβευαν το σκληροπυρηνικό και εθνικιστικό Ισλάμ που εκπροσωπούσαν -και συνεχίζουν ακόμα και σήμερα να εκπροσωπούν αυτά τα κόμματα- ως το νέο ριζοσπαστικό πολιτιστικό και θρησκευτικό κίνημα, -που εξ αντικειμένου- πρόσφεραν και στον Τ. Ερτογάν, ισχυρή στήριξη -με μια άτυπη μεν αλλά σαφή συμπόρευση μαζί του, που διήρκεσε τουλάχιστον έως το 2013, όπου κατόπιν επήλθε και η ανοικτή ρήξη μαζί του..

Το εξαιρετικά ενδιαφέρον που παρουσιάζει -από κοινωνική και πολιτιστική σκοπιά η άνοδος αλλά και ερμηνεία του νέο ισλαμικού φαινομένου στην Τουρκία -που πήρε μαζικά χαρακτηριστικά κατόπιν, ανέδειξε -τα ισχυρά στοιχεία ριζοσπαστισμού που αντικειμενικά διέθετε- ως ιδιότυπο «πολιτιστικό κίνημα» όπως αυτοχαρακτηρίστηκε “το δίκτυο του Ιμάμη Φ. Γκιουλέν”.

Το δίκτυο αποτέλεσε ουσιαστικά τον ισχυρό προπομπό «της επιστροφής της Τουρκίας στις παραδόσεις του Ισλάμ», που άτυπα πρέσβευε επηρεάζοντας μερικώς τα τελευταία 40 χρόνια με την ισχυρή επιστροφή του, ως νέο-συντηρητικού θρησκευτικού ρεύματος των Ισλαμιστών.

Αποκτούσε δηλαδή σταδιακά μια ανεξέλεγκτη δυναμική, με την ισχυρή προσωπικότητα του Ιμάμη Φ. Γκιουλέν, προωθώντας παράλληλα μια πλούσια και πολύπλευρη δράση με χαρακτηριστική παρέμβαση σε ολόκληρο το φάσμα της οικονομικής και κοινωνικής ζωής, (τα Πανεπιστήμια, την Εκπαίδευση, την Δικαιοσύνη, τους Θεσμούς), με ισχυρές εντέλει συνεκτικές δραστηριότατες σε όλη την Τουρκική κοινωνία αλλά και επεκτείνοντας την πλούσια δράση του και εκτός της χώρας, μέσα από την ισχυρή «κοινωνικο-πολιτιστική» του δράση.

Πολλοί όχι τυχαία άρχισαν να ανησυχούν και στο ίδιο το ΑΚP, για αυτά τα «δυναμικά» χαρακτηριστικά που αποκτούσε με την δράση του το «κοινωνικό και πολιτιστικό Δίκτυο», ως ένα ιδιότυπο «κοινωνικό κίνημα πολιτιστικής και θρησκευτικής βάσης» που είχε ήδη αποκτήσει «ξεχωριστή και παράλληλη δυναμική λειτουργία με δράση μέσα στο ίδιο το επίσημο κράτος».

Είναι σημαντικό να γίνει αντιληπτό αυτό που συντελέστηκε κατά τη διάρκεια αυτή της μεγάλης περιόδου στη χώρα, που κορυφώνεται στα μέσα του 1990 έως το 2013 στην Τουρκία.

Το «δίκτυο Φ. Γκιουλέν» με προσωπική απόφαση του Τ. Ερτογάν κατηγορήθηκε επίσημα ότι υπέθαλψε το επιχηρηθέν «γιαλαντζί / yalanci πραξικόπημα» του 2016, σε συνεργασία με τις ξένες δυνάμεις (βλ. ΗΠΑ), διώχθηκαν και φυλακίστηκαν τα μέλη του και κατασχέθηκε η οικονομική του περιουσία εντός της Τουρκίας, που έφτανε σε δυσθεώρητα δις δολάρια. (οι πιο μετριοπαθείς εκτιμήσεις την υπολόγισαν σε 27 δις δολάρια!).

Ακολουθεί το Β’ ΜΕΡΟΣ σε επόμενη δημοσίευση

Δημήτρης Τεμουρτζίδης, είναι έλος της Σοσιαλιστικής Προοπτικής