ΑΠΟ ΣΠΟΝΤΑ ΓΛΙΤΩΣΑΜΕ ΑΠΟ ΤΗ “ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ”

Η δημόσια εικόνα ενός πολιτικού προσώπου καθορίζεται από τους παραμορφωτικούς φακούς των μέσων μαζικής επικοινωνίας και την, σε σχέση με αυτά, επιτυχή ή ανεπιτυχή πολιτική δημοσιότητας που ακολουθεί το συγκεκριμένο άτομο. Αργά ή γρήγορα κάθε δράστης του πολιτικού γίγνεσθαι καταλήγει να υποδύεται έναν ρόλο, από τον οποίο σπανίως ξεφεύγει. Αυτό το “είδωλο” αποδέχεται και το κοινό που παρακολουθεί τα σκαμπανεβάσματά του στη δημοσιότητα.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος ήταν ένα δημόσιο πρόσωπο το  οποίο πλασαρίστηκε ευθύς εξαρχής στην πολιτική κονίστρα ως ένας “ευφυής”, “διανοούμενος” και “πληθωρικός” πολιτικός.  Κρίνοντας από τη γενικότερη παρουσία του στο πολιτικό προσκήνιο, αλλά και από τους χειρισμούς και την αναποτελεσματικότητά του σε κρίσιμες καμπές της τελευταίας ταραχώδους δεκαετίας, η εικόνα αυτή θα πρέπει να σχετικοποιηθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό.

Εξηγούμαι. Όταν η χώρα είχε εισέλθει σε μια περίοδο πολιτικής αστάθειας και έλλειψης προσανατολισμού, ο Ευάγγελος Βενιζέλος ως επικεφαλής κόμματος φάνηκε κατώτερος των περιστάσεων και επικίνδυνος για τη χώρα. Επαναλαμβάνω το χαρακτηρισμό: επικίνδυνος. Συγκεκριμένα στην πρώτη εκλογική αναμέτρηση του 2012, όταν το ΠΑΣΟΚ είχε την κατιούσα – pasokification ήταν ο όρος που εμφανίστηκε στο διεθνή τύπο – ο αρχηγός του είχε τη φαεινή ιδέα να προτείνει δημοσίως προς τους άλλους κομματικούς σχηματισμούς τη συγκρότηση κυβέρνησης ενότητας των “φιλευρωπαϊκών κομμάτων”. Συγκεκριμένα τούτη η πρόταση παρουσιάστηκε κατά τη συνάντηση που είχε με τον τότε πρόεδρο της “Νέας Δημοκρατίας” Αντώνη Σαμαρά.

Η πρόταση του Ευάγγελου Βενιζέλου προέβλεπε την είσοδο του ΣΥΡΙΖΑ και της “Δημοκρατικής Αριστεράς” σε αυτή την κυβέρνηση ενότητας των αποκαλούμενων από τον συνταγματολόγο φιλευρωπαϊκών πολιτικών δυνάμεων. Ο αρχηγός του καταποντισμένου ΠΑΣΟΚ προφασιζόταν την ανάγκη να κυβερνηθεί ο τόπος. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο αρχηγός της “Δημοκρατικής Αριστεράς” Φώτης Κουβέλης, ο οποίος έθετε ως προϋπόθεση του ομαλού κοινοβουλευτικού βίου την είσοδο του ΣΥΡΙΖΑ σε νέα κυβέρνηση, ειδάλλως αναγκαστικά θα οδηγούμασταν σε εκλογές. Το ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου και η ΔΗΜΑΡ του Φώτη Κουβέλη σε ρόλο “λαγού” ήθελαν ένα νέο κυβερνητικό σχήμα στο οποίο έπρεπε να συμμετέχει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Σύμφωνα με την επιχειρηματολογία τους η νέα κυβέρνηση έπρεπε να βρίσκεται σε “αρμονία με τη λαϊκή βούληση” (κάπως έτσι περιγράφεται το βασικό επιχείρημά τους στον τύπο εκείνης της περιόδου).

Ο ΣΥΡΙΖΑ αρνήθηκε την πρόσκληση συμμετοχής σε μια τέτοια κυβέρνηση (Μάιος 2012). Η άρνηση αυτή δε θα πρέπει να αποδοθεί σε κάποια αίσθηση ευθύνης, αλλά σε πολιτική υστεροβουλία. Ήταν φανερό ότι οι νέες εκλογές θα ενίσχυαν ακόμη περισσότερο την παρουσία του συγκεκριμένου κόμματος στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Κάτι που συνέβη με τη εκλογική αναμέτρηση η οποία ακολούθησε αμέσως μετά την αποτυχία σχηματισμού κυβέρνησης ενότητας, τον Ιούνιο του 2012.  Και όμως αυτή η πολιτική υστεροβουλία της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ διέσωσε τη χώρα από περιπέτειες. Έδωσε στους ψηφοφόρους διέξοδο και απέτρεψε την εκτίναξη των ποσοστών της Χρυσής Αυγής. Η απερίσκεπτη και ανεύθυνη πρόταση για κυβέρνηση ενότητας των Βενιζέλου-Κουβέλη θα άφηνε τη χώρα γυμνή από δημοκρατική αξιωματική αντιπολίτευση. Το ερώτημα είναι εάν και κατά πόσο το δίδυμο Βενιζέλου-Κουβέλη αγνοούσε τους τεράστιους κινδύνους μετατροπής αυτομάτως της Χρυσής Αυγής σε de facto κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης ή αν απλώς λειτουργούσε καιροσκοπικά στο πλαίσιο μικροπολιτικών υπολογισμών, ότι δηλαδή με την εμπλοκή του ΣΥΡΙΖΑ σε μια διαδικασία κυβερνητικής φθοράς θα σταματούσε η μετατόπιση των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ προς τις τάξεις του.

Στην πρώτη περίπτωση το δίδυμο Βενιζέλου-Κουβέλη (και των συνεργατών τους) αποδεικνύεται αναλυτικά-πολιτικά ανεπαρκές, στη δεύτερη ανεύθυνο και αμφιλεγόμενης πολιτικο-ηθικής υποστάσεως. Ευτυχώς που στον ΣΥΡΙΖΑ ακολούθησαν τους μικροκομματικούς υπολογισμούς τους και διέφυγε από “σπόντα” η χώρα τον  κίνδυνο να ηγείται de facto της αντιπολιτεύσεως στο εθνικό κοινοβούλιο και στους δρόμους το ναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής. Κάτι που θα αύξανε τις πιθανότητες – προσωπικώς θεωρώ το ενδεχόμενο σχεδόν βέβαιο – να εκτιναχθεί το συγκεκριμένο μόρφωμα σε υψηλά διψήφια εκλογικά ποσοστά με απρόβλεπτες συνέπειες για την ομαλή πορεία της χώρας…