Η αύξηση της τιμής του πετρελαίου ως αποτέλεσμα της Αμερικάνικης πολιτικής απέναντι στο Ιράν

Μόνο απρόβλεπτες δεν ήταν οι επιπτώσεις από την ναρκοθέτηση εκ μέρους των ΗΠΑ της συμφωνίας για τα πυρηνικά του Ιράν και την επαναφορά των οικονομικών κυρώσεων εναντίον της Τεχεράνης.

Ωστόσο, η κούρσα ανόδου της τιμής του πετρελαίου, που πλέον προσεγγίζει τα 80 δολάρια το βαρέλι, έχει δραματικές οικονομικές συνέπειες για δεκάδες χώρες του πλανήτη, ακόμη και για τις ίδιες τις ΗΠΑ, με τους Αμερικανούς καταναλωτές να αποδεικνύονται τα μεγαλύτερα θύματα της οικονομικής πολιτικής του Τραμπ. Όπως ακριβώς συνέβη και στο πλαίσιο του παγκόσμιου εμπορικού πολέμου που κήρυξε ο Τραμπ, τερματίζοντας τη φιλελεύθερη οικονομική τάξη των προηγούμενων δεκαετιών.

Η πρόσφατη ενεργοποίηση των οικονομικών μέτρων εναντίον του Ιράν στοχεύει ως το Νοέμβριο του 2018, δηλαδή σε τέσσερις μήνες από τώρα, οι εξαγωγές του από 2,5 εκ. βαρέλια (σε μια συνολική παραγωγή 3,8 εκ. βαρέλια την ημέρα) να έχουν εκμηδενιστεί. Ήδη οι ευάλωτες χώρες απέναντι στις αμερικανικές πιέσεις, όπως η Νότια Κορέα, διέκοψαν πλήρως τις παραλαβές ιρανικού πετρελαίου εντός του Ιουλίου, για πρώτη φορά σε έξι χρόνια. Παρόλα αυτά για τον Τραμπ, η άνοδος της τιμής του πετρελαίου στα υψηλότερα επίπεδα των τελευταίων 3,5 ετών, που συνοδεύτηκε και από την μείωση των αποθεματικών στις ΗΠΑ, στα χαμηλότερα επίπεδα της ίδιας ακριβώς χρονικής περιόδου, δεν ήταν ούτε κάτι προβλέψιμο ούτε κάτι φυσικό! Υπήρχαν κι εξακολουθούν να υπάρχουν στο τραπέζι κι άλλες επιλογές, για τον Λευκό Οίκο, όπως άφησε να εννοηθεί ο Ντόναλντ Τραμπ με μήνυμα του στο δημοφιλή του τόπο κοινωνικής δικτύωσης, …αναρτημένο την 4^η Ιουλίου. Το συγκεκριμένο tweet ωστόσο θα γραφτεί στην ιστορία της διπλωματίας, λόγω του ασυνήθιστα προσβλητικού χαρακτήρα εναντίον μάλιστα του πιο στενού συμμάχου των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή. Το μήνυμα ανέφερε: «Το μονοπώλιο του ΟΠΕΚ πρέπει να θυμάται ότι  οι τιμές του αερίου είναι ψηλά και κάνει λίγα πράγματα για να βοηθήσει. Αν μη τι άλλο, οδηγούν τις τιμές ψηλότερα ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες υπερασπίζονται πολλά από τα μέλη του για πολύ λίγα δολάρια. Πρέπει να γίνει δρόμος διπλής κατεύθυνσης». Και κατέληγε, με κεφαλαία γράμματα: «Μειώστε τις τιμές τώρα»!!!

Ο Τραμπ με αυτό το μήνυμα ταπείνωσε δημόσια τη Σαουδική Αραβία! Πρώτα της θύμισε ότι οι ΗΠΑ έχουν αναλάβει την υπεράσπισή τους και στη συνέχεια ότι το Ριάντ δεν κάνει τίποτε για να ανταποδώσει την …γενναιοδωρία των ΗΠΑ. Πρόκειται ωστόσο για κατάφωρο ψέμα, επειδή από την επομένη του πρώτου πολέμου στον Περσικό Κόλπο το 1991 οι σαουδάραβες μονάρχες κι όλες οι πετρομοναρχίες του Κόλπου καταβάλουν δυσθεώρητο φόρο υποτέλειας στην αμερικανική πολεμική βιομηχανία πρωτοστατώντας στην παγκόσμια κούρσα των εξοπλισμών. Η τελευταία «κατάθεση» που έκαναν στο περίφημο στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα ήταν τον Μάιο του 2017 όταν με αφορμή την επίσκεψη του Τραμπ στο Ριάντ «κλείδωσαν» συμβόλαια αγορών πολεμικού υλικού ύψους 110 δισ. δολ. με δυνατότητα αύξησης στα 350 δισ. δολ.! (βλέπε εδώ)

Παρόλα αυτά ο Τραμπ επιτίθεται ανηλεώς στη Σαουδική Αραβία επειδή συμφώνησε να αυξήσει την παραγωγή της μόνο κατά 1 εκ. βαρέλια την ημέρα, κι όχι κατά 2 εκ. βαρέλια όπως επίμονα ζητά ο Λευκό Οίκος για να καλυφθεί το κενό που θα δημιουργήσει ο αποκλεισμός του Ιράν, που πρέπει να πούμε ότι δεν είναι καθόλου δεδομένος. Παρότι οι ΗΠΑ επιδίδονται σε έναν μαραθώνιο εκβιασμών έχοντας στοχοποιήσει 50 πολυεθνικές που διατηρούν σοβαρές οικονομικές σχέσεις με το Ιράν, με τους αξιωματούχους του Στέιτ Ντιπάρτμεντ να επισκέπτονται μία – μία τις μεγαλύτερες από αυτές τις χώρες (που εκτιμώνται σε 13) μια σειρά από κράτη φαίνονται απρόθυμα να υποταχθούν στην πολιτική του Τραμπ. Συγκεκριμένα, Κίνα, Ρωσία, Ινδία και Τουρκία, σύμφωνα με τους Financial Times στις 2 Ιουλίου,  είναι ανάμεσα στις χώρες που θεωρείται απίθανο να συμμορφωθούν με το αμερικανικό εμπάργκο.

Οι πιέσεις του Τραμπ, ωστόσο, θα πέσουν στο κενό γιατί οι λόγοι που η συμβολή του Ιράν δεν πρόκειται να καλυφθεί από τη Σαουδική Αραβία βρίσκονται πολύ πιο μακριά από τη Μέση Ανατολή. Σχετίζονται με την απροθυμία των μεγάλων πετρελαϊκών εταιρειών να προβούν σε μεγάλες επενδύσεις, λόγω του ότι η μελλοντική ζήτηση για στερεά καύσιμα μόνο δεδομένη δεν μπορεί να θεωρείται. Σύμφωνα με τη νορβηγική εταιρεία συμβούλων Rystad Energy, το δεύτερο μισό της δεκαετίας οι επενδύσεις των μεγάλων εταιρειών πετρελαίου και φυσικού αερίου μειώθηκαν περίπου κατά 50% σε σχέση με την πενταετία 2010-2015: σε 443,5 δισ. δολ. από 875,1 δισ. δολ.! Με άλλα λόγια δεν είναι ότι δε θέλουν. Δεν μπορούν!

Κατ’ επέκταση δεν υφίστανται περιθώρια αύξησης της παραγωγής, ακόμη και να ήθελαν οι χώρες του ΟΠΕΚ κι η Ρωσία να κρατήσουν χαμηλά την τιμή. Τούτων δοθέντων, οι κυρώσεις στο Ιράν που προκαλούν οικονομική αιμορραγία σε εκατομμύρια καταναλωτές ισοδυναμούν από την άλλη με ένα ανέλπιστο δώρο στις πετρελαϊκές εταιρείες!

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

(πηγή: www.leonidasvatikiotis.wordpress.com)