«Δεύτερη αξιολόγηση, κυβερνητική ’’αυτομαστίγωση’’ και η ανάγκη αντίδρασης του κυρίαρχου Λαού»

«Κανείς δεν περίμενε περαιτέρω μέτρα για το χρέος σ’ αυτή τη φάση»παραδέχθηκε πριν δύο ημέρες ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Γιώργος Χουλιαράκης, από το βήμα συνεδρίου του Economist και προσέθεσε: «δεν είχαμε προσδοκίες ότι το Eurogroup θα μπορούσε να ξεκλειδώσει τη συμμετοχή στην ποσοτική χαλάρωση» και εξήγησε ότι «αυτή είναι μία απόφαση, την οποία θα λάβει μόνη της η ΕΚΤ».

Η επίσημη τοποθέτηση του κ. Χουλιαράκη δεν «αδειάζει» απλώς την επίσημη κυβερνητική προπαγάνδα, η οποία ούτως ή άλλως είχε σαν σκοπό να προσφέρει «φύλο συκής» στους «απογυμνωμένους» κάθε πολιτικής σοβαρότητας βουλευτές της πλειοψηφίας, αλλά πολύ περισσότερο προσβάλλει, για μια ακόμη φορά με τον πλέον χυδαίο τρόπο, τη νοημοσύνη του ελληνικού λαού.

Κανείς δεν περίμενε βεβαίως τον κ. Χουλιαράκη, για να αντιληφθεί την μειοδοτική πολιτική της Κυβέρνησης ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ΑΝ.ΕΛ. Η ολοκληρωτική παράδοσή της στις ορέξεις της νεοφιλελελεύθερης διεθνούς και των τοκογλύφων δανειστών, που πίσω από το «τυράκι» των χαμηλών επιτοκίων (τη στιγμή βέβαια που το κόστος χρήματος είναι μηδενικό) κρύβουν την καταλήστευση του δημόσιου και ιδιωτικού πλούτου της χώρας, την εξαθλίωση των ντόπιων παραγωγικών δυνάμεων και την υποθήκευση της λαϊκής κυριαρχίας στο πλαίσιο των μεγάλων συμφερόντων στην ευρύτερη περιοχή μας, αποτελεί εθνική και κοινωνική προδοσία.

Η πραγματικότητα, με βάση την απόφαση του Eurogroup για την β’ αξιολόγηση, είναι τραγική. Μετά την ψήφιση και προνομοθέτηση σκληρών μέτρων για φορολογουμένους και συνταξιούχους από το 2019, η Ελληνική κυβέρνηση δεσμεύθηκε για πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του Α.Ε.Π έως και το 2022 και «ίσα» ή μεγαλύτερα, αλλά κοντά στο 2% του Α.Ε.Π έως και το 2060. Γίνεται αντιληπτό, ότι η αποδοχή της διατήρησης των εξωφρενικών παραπάνω πλεονασμάτων για 42 χρόνια από σήμερα, που, σημειωτέον, καμία χώρα από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έως σήμερα δεν πέτυχε, σημαίνει πρακτικά την διατήρηση συνθηκών λιτότητας και αναπτυξιακής «βύθισης», με συντριβή των υπαρχουσών παραγωγικών «νησίδων», λόγω της άγριας υπερφορολόγησης για την επίτευξη αυτών των «αιματηρών» πλεονασμάτων, συνδυασμός, που μπορεί να αποβεί μοιραίος για τον λαό, αλλά και για τα εθνικά συμφέροντα. Σε μια εποχή έντονων γεωπολιτικών ανακατατάξεων, που η Ελλάδα θα έπρεπε να είναι σε εγρήγορση και να «εξάγει» οικονομικό δυναμισμό και αυτοπεποίθηση, η πολιτικοοικονομική της ηγεσία αποδέχεται για τις επόμενες δεκαετίες, ότι θα παραμείνει ένα «οικονομικό πτώμα».

Αν σε όλα τα παραπάνω προστεθεί η εκχώρηση, σε βαθμό δημεύσεως, της δημόσιας περιουσίας στο λεγόμενο «Υπερταμείο», η οποία επιδιώκεται να πέσει στα χέρια ιδιωτών, που, υποτίθεται, διαθέτουν τα κεφάλαια για να την αξιοποιήσουν, η έφοδος, που επίκειται μέσω των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών στην περιουσία του Ελληνικού λαού, οι συνθήκες εργασιακού «Μεσαίωνα» σε όλους τους τομείς, με πλήρη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, η επιχειρούμενη εξαφάνιση των μικρομεσαίων ελεύθερων επαγγελματιών και αγροτών και η έξοδος του πιο μορφωμένου τμήματος της νέας γενιάς στις παραγωγικές μηχανές της Δύσης, ως έτοιμο επιστημονικό προσωπικό, είναι προφανές ότι δημιουργείται ένα «σπιράλ οικονομικού θανάτου» της χώρας.

Η χειρότερη, δε, πτυχή της οδυνηρής αυτής πραγματικότητας είναι η απουσία οποιουδήποτε οδικού χάρτη εξόδου από αυτόν τον φαύλο, καταστροφικό κύκλο και η έλλειψη ενός σχεδίου εθνικής παραγωγικής ανασυγκρότησης, με βάση τα συντριπτικά της πλεονεκτήματα, που υπάρχουν σε πάρα πολλούς τομείς.

Να θυμίσουμε ότι μετά τη Β ’Αξιολόγηση, προέκυψε «νέος κατάλογος», του επικαιροποιημένου Μνημονίου, με 113 προαπαιτούμενα, ανάμεσα στα άλλα περιλαμβάνει κομβικά ζητήματα για την εγχώρια αγορά ενέργειας μέχρι το τέλος του Προγράμματος, το 2018. Στα ενεργειακά, ξεχωρίζουν μεταξύ άλλων η πώληση των λιγνιτικών μονάδων της Δ.Ε.Η, ο νέος διαγωνισμός για την ιδιωτικοποίηση του ΔΕΣΦΑ, και οι παρεμβάσεις στην αγορά φυσικού αερίου. Επίσης προβλέπονται, μειώσεις συντάξεων, μειώσεις φαρμακευτικής δαπάνης, αλλαγή του τρόπου απόφασης προκήρυξης απεργίας, από τα συνδικάτα και άλλα.

Δεν προκαλούν λοιπόν την έκπληξή μας, ούτε οι συγκεκριμένες δηλώσεις, ούτε και η συνέχιση της πορείας που χάραξαν οι νυν κυβερνώντες, άξιοι συνεχιστές του «ευάρεστου έργου» όσων προηγήθηκαν.

Προκαλούν όμως την υπομονή μας και, ελπίζουμε, να προκαλέσουν την τελική, απελευθερωτική, ανατρεπτική αντίδραση του ελληνικού λαού.

Εμείς, ως «Πρωτοβουλία 14ης Μάη» θα συμβάλουμε με όλες μας τις δυνάμεις προς σε αυτήν την κατεύθυνση. Η ανάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας, η επαναφορά της συνταγματικής νομιμότητας και της λαϊκής κυριαρχίας σε μια κατεύθυνση βιώσιμης ανάπτυξης και κοινωνικής απελευθέρωσης δεν αποτελούν ουτοπία, αλλά μονόδρομο.

«Πρωτοβουλία της 14ης Μάη»