Τάξη και Ασφάλεια

Η νέα ελληνική κυβέρνηση, πράγματι, δεν έχασε τον χρόνο της. Με τις πρώτες νομοθετικές της ενέργειες, μεταξύ άλλων για την «κατάργηση» του πανεπιστημιακού ασύλου, και τις επικοινωνιακά αξιοποιήσιμες αστυνομικές εκκαθαρίσεις, φρόντισε να δημουργήσει την ιδεολογική βάση που χαρακτήριζε και θα χαρακτηρίζει τη Δεξία: μια πολύ ιδιαίτερη αντίληψη για την τάξη και την ασφάλεια. Μια κοινωνία της αποστείρωσης, της επιφανειακής κάλυψης των κοινωνικών αιτιών παρά της λύσης τους, της προστασίας των λίγων και ισχυρών και της έκθεσης των πολλών στην αδικία και στην εκμετάλλευση. Οι λοιπές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας δεν αφήνουν καμία αμφιβολία επ’ αυτού. Η «τάξη και ασφάλειά» τους έχουν έναν πολύ συγκεκριμένο σκοπό: τη διαμόρφωση ή και επιβολή μιας «κοινωνικής κατάψυξης» ενόψει των εξυπηρετήσεων σε συγκεντρωμένα και άνομα συμφέροντα. Ήδη, οι αρμόδιοι υπουργοί και ο Πρωθυπουργός κλείνουν το μάτι σε μικρές και μεγάλες διευκολύνσεις για το κατασκευαστικό λόμπυ – από τα αρχαία της Βενιζέλου για το Μετρό της Θεσσαλονίκης, έως τις σκανδαλώδεις αλλαγές των όρων της επένδυσης στο Ελληνικό. Εξαπολύουν την αντικοινωνική τακτική τους: από την ουσιαστική απονομιμοποίηση της συλλογικής, συνδικαλιστικής δράσης, την κατάργηση ουσιαστική της κοινωνικής ασφάλισης, ως την ολοκλήρωση του διαρκούς σχεδίου διαμόρφωσης μιας ειδικής ζώνης σχεδόν ανύπαρκτών εργασιακών και κοινωνικοπολιτικών δικαιωμάτων. Ένα σχέδιο που απεργάστηκε η διεθνής και ευρωπαϊκή νομενκλατούρα και αποτελεί την πιο βασική επιδίωξη της «μνημονιακής» πολιτικής που υπηρέτησαν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις. Ένα σχέδιο το οποίο η Σοσιαλιστική Προοπτική έχει αποκαλύψει εδώ και αρκετό καιρό στον ελληνικό Λαό. Προωθούν τη μυωπική λογική της πρόσκαιρης κερδοφορίας εις βάρος της περιβαλλοντικής ισορροποίας και διατηρησιμότητας, καθώς και εις βάρος της ίδιας της προοπτικής μιας βιώσιμης ανάπτυξη: από την επέκταση της καταστροφικής για το περιβάλλον και την τοπική κοινωνία και οικονομία εξόρυξης του χρυσού στη Χαλκιδική, έως την ευρύτερη λογική της «αξιοποίησης» της εξορυκτικής οικονομίας αδιαφορώντας για τις σοβαρότατες περιβαλλοντικές, κοινωνικοοικονομκές και γεωπολιτικές επιπτώσεις. Συνεχίζουν την απόλυτη πρόσδεση της Ελλάδας σε συμμαχίες που, όσο κι αν φαίνονται προσοδοφόρες στο παρόν, εγκυμονούν πολλούς κινδύνους ακόμη ίσως και στο άμεσο μέλλον. Όλες αυτές οι αντιδραστικές προοπτικές που όσο χαροποιούν τις κεφαλαιακές συγεντρώσεις και τις λίγες, ισχυρές μεγαλοαστικές οικογένειες, άλλο τόσο αποκαρδιώνουν και θυμώνουν τις διάφορες πληγείσες κοινωνικές ομάδες, θα πρέπει να προφυλαχτούν από επικίνδυνες κοινωνικές αντιστάσεις και κινηματικές, πολιτικές διεργασίες. Έτσι λοιπόν, η στρατηγική της «τάξης και ασφάλειας» δεν είναι απλώς ένα καλό επικοινωνιακό προκάλυμμα της αντιδραστικής πολιτικής του κου Μητσοτάκη, αλλά πολύ περισσότερο το απαραίτητο εργαλείο για την επιβολή της. Από την πλευρά μας, οφείλουμε να δράσουμε στην άλλη κατεύθυνση: να αναδιατάξουμε το κοινωνικό κίνημα και να απαντήσουμε: η κοινωνική δικαιοσύνη και η τάξη και η ασφάλεια του ελληνικού λαού προέχει απέναντι σε κάθε κακέκτυπό της. Με άλλα λόγια, η νέα ελληνική κυβέρνηση δεν χάνει τον χρόνο της. Εμείς; Κείμενο: Ταχμαζίδης Όμηρος