Ο Καπιταλισμός της Καταστροφής…

…Πολλαπλασιάζει τα Προβλήματα και δεν τα λύνει

Ο  Milton Friedman ιδρυτής της νεοφιλελεύθερης σχολής του Σικάγου σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε  στη wall street journal, λίγες μέρες μετά την επέλαση του τυφώνα Κατρίνα   και τις τεράστιες καταστροφές που προκάλεσε στην πόλη της  Νέας Ορλεάνης και ειδικότερα στα σχολεία  έγραψε « Πρόκειται περί μίας τραγωδίας, αλλά είναι επίσης μια ευκαιρία να προβούμε σε ριζική μεταρρύθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος». Στο ίδιο μήκος κύματος, ο Ρεπουμπλικανός Ρίτσαρντ Μπέικερ βουλευτής της Λουιζιάνα, δήλωσε « Επιτέλους, ξεμπερδέψαμε με το ζήτημα των εργατικών κατοικιών στη Νέα Ορλεάνη. Εμείς δεν μπορούσαμε να το κάνουμε αλλά το έκανε ο  Θεός». Στους μήνες που ακολούθησαν, με τους κατοίκους της Νέας Ορλεάνης να μην αποτελούν πλέον εμπόδιο, κατεδαφίστηκαν χιλιάδες εργατικές κατοικίες, πολλές από τις οποίες είχαν υποστεί ελάχιστες ζημιές, καθώς βρίσκονταν σε υψώματα. Αντικαταστάθηκαν από διαμερίσματα και μονοκατοικίες που οι τιμές τους ήταν πανάκριβες για τους περισσότερους από τους ανθρώπους που μέχρι τότε ζούσαν εκεί. Όσον αφορά τη μεταρρύθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος την οποίαν ο Friedman είδε σαν ευκαιρία που προέκυψε από την τραγωδία. Σε λιγότερο από ένα χρόνο η Νέα Ορλεάνη απέκτησε το πιο ιδιωτικοποιημένο εκπαιδευτικό σύστημα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Από το βιβλίο το ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΟ της δημοσιογράφου, ακτιβίστριας και συγγραφέας Ναόμι Κλάιν.

Αναφέρθηκα στη Νέα Ορλεάνη γιατί  αποτελεί υποδειγματική περίπτωση υλοποίησης του καπιταλισμού της καταστροφής  και γιατί θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε τι συμβαίνει στη χώρα μας κυρίως από το 2010 και μετά. Ως γνωστόν η μετατροπή της κρίσης του χρηματοπιστωτικού  συστήματος σε κρίση χρέους της Ελληνική Οικονομίας, είχε σαν αποτέλεσμα την ουσιαστική χρεοκοπία της χώρας και την υπαγωγή της σε επιτροπεία στην οποίαν την υπέβαλλαν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Κεντρική Ευρωπαϊκή  Τράπεζα και η ΕΕ.

Τα μνημόνια ήρθαν σαν φυσική συνέπεια του υπέρογκου δανεισμού στον οποίον υποχρεώθηκε η Ελλάδα από τους δανειστές για να μπορέσει να εξοφλήσει τις γαλλικές και γερμανικές κατά κύριο λόγο τράπεζες. Ο καπιταλισμός της καταστροφής  εκμεταλλευόμενος τη χρυσή ευκαιρία που του παρουσιάστηκε και κάνοντας χρήση του δόγματος του ΣΟΚ, για να καταστείλει τις λαϊκές αντιδράσεις, προσπάθησε να αλλάξει και σε μεγάλο βαθμό το κατάφερε, το παραγωγικό και κοινωνικό μοντέλο της χώρας.

Στο διάστημα των οκτώ ετών από το 2010 έως το 2018 χρονιά που η χώρα βγήκε τυπικά από  τα μνημόνια: Πρώτον καταργήθηκαν όλοι οι κανόνες και οι ρυθμίσεις που εμπόδιζαν τη συσσώρευση κερδών, Δεύτερον ξεπούλησαν μεγάλο μέρος της δημόσιας  περιουσίας σε ιδιώτες με το επιχείρημα ότι με αυτόν τον τρόπο θα επιτύχουν την επικερδέστερη εκμετάλλευσή της, Τρίτον προέβησαν σε δραματικές περικοπές μισθών, συντάξεων, επιδομάτων, ακόμη και τα επιδόματα αναπηρίας μείωσαν στον ελάχιστο βαθμό, Τέταρτον προχώρησαν στον περιορισμό και τη συρρίκνωση των δραστηριοτήτων του δημόσιου τομέα, ιδιωτικοποιώντας δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς, κλείνοντας νοσοκομειακές  μονάδες, καταργώντας σχολεία, ενώ προσπάθησαν σε μια πρώτη φάση, ανεπιτυχώς, να παραδώσουν τους υδάτινους πόρους  στην ακραία εκμετάλλευση μεγάλων πολυεθνικών. Βέβαια αυτό που απέτυχαν να κάνουν εκείνη τη χρονική στιγμή, έχει αναλάβει να το τελειώσει η Κυβέρνηση του κ Μητσοτάκη. Πέμπτο Απορρύθμισαν πλήρως τις εργασιακές σχέσεις με αποτέλεσμα να μην υπάρχει καμιά προστασία για τους εργαζόμενους. Έφθασαν στο σημείο να εφαρμόσουν μέτρα ρατσιστικής έμπνευσης  όπως ο υποκατότατος  μισθός για τους νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας.

Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη αποτελούμενη από ακραίους νεοφιλελεύθερους της σχολής του Σικάγου και θιασώτες  του καπιταλισμού της καταστροφής, αμέσως μετά την ανάληψη των  καθηκόντων της, άρχισε να κατεδαφίζει όποια φιλολαϊκά μέτρα είχαν απομείνει μετά  την λαίλαπα των μνημονίων,  καθώς και αυτά που είχε προλάβει να επαναφέρει  η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Ο φόβος και η ανασφάλεια που προκάλεσε και εξακολουθεί να προκαλεί στο σύνολο του πληθυσμού η πανδημία αποτελούν για το επιτελικό κράτος του κ Μητσοτάκη τη δεύτερη χρυσή ευκαιρία, μετά τη χρεοκοπία και τα μνημόνια, για να ολοκληρώσει το έργο της Τρόικας και των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων.

Ο χρόνος που μεσολάβησε από την εκλογή της ΝΔ τον Ιούλιο του 2019 μέχρι σήμερα  μπορεί να χαρακτηρισθεί σαν χρόνος καταστροφής σε ότι έχει να κάνει,  με την Εργασία, τους Μισθούς και τις Συντάξεις.  Η Κυβέρνηση ψήφισε μια σειρά από νομοσχέδια με τα οποία:

• α. πάγωσε τον κατώτατο μισθό για το 2020 και το 2021.
• β. Καθιέρωσε εν μέσω πανδημίας νέο υποκατότατο μισθό 534 ευρώ ως αποζημίωση για τις αναστολές συμβάσεων εργασίας.
• γ. θεσμοθετήθηκε η απλήρωτη εργασία ( υπερωρίες )
• δ. Μειώθηκε κατά 35% το δώρο Χριστουγέννων.
• ε. Καταργήθηκε η νομοθετημένη 13^η σύνταξη.

Ακόμη το χρονικό αυτό διάστημα οι μειώσεις στους μισθούς άγγιξαν το 40%, ενώ υπολογίζεται ότι οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα θα χάσουν έως και τέσσερις μισθούς μέσα στο 2020. Στο Ασφαλιστικό η Κυβέρνηση προχωρεί με γρήγορους ρυθμούς στην ιδιωτικοποίηση των επικουρικών συντάξεων. Η ιδιωτικοποίηση προφανώς δεν έχει καμία σχέση με την ενίσχυση των συντάξεων αλλά στοχεύει στην απαλλαγή του κεφαλαίου και του κράτους, από το κόστος της κοινωνικής ασφάλισης, και στη δημιουργία μιας δεξαμενής φθηνού χρήματος  για τους καπιταλιστές.

Η πανδημία μπορεί να ανέστειλε την προσπάθεια εισόδου των ιδιωτών στα νοσοκομεία και την πλήρη εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών υγείας. Το γεγονός αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η Κυβέρνηση εγκατέλειψε την προσπάθεια για τη δημιουργία ενός συστήματος υγείας στο οποίο ο ιδιωτικός τομέας θα παίζε τον πρώτο ρόλο. Για αυτό άλλωστε  είναι φειδωλή στις προσλήψεις ιατρικού και υγειονομικού προσωπικού για την κάλυψη των κενών που υπάρχουν στο σύστημα και δυσχεραίνουν  τη λειτουργία του. Ενώ  αρνείται πεισματικά  την  οποιαδήποτε προσπάθεια ενίσχυσης της πρωτοβάθμιας  φροντίδας υγείας, γεγονός που εάν συνέβαινε θα ανακούφιζε το σύστημα από τις πιέσεις που δέχεται.   Αλλά και στον τομέα της παιδείας οι παρεμβάσεις της λόγω της πανδημίας έχουν να κάνουν με την εξυπηρέτηση  των σχολαρχών της ιδιωτικής εκπαίδευσης και όχι με την βελτίωση της λειτουργίας  του δημόσιου σχολείου.

Ο Λαός κουρασμένος και απογοητευμένος από το πολιτικό σύστημα και τα συνεχή κτυπήματα που δέχεται από το 2010 μέχρι και σήμερα, επανάφερε στην εξουσία τη Δεξιά. Από αυτή του την επιλογή δεν έχει τίποτα να επωφεληθεί παρά μόνο να εισπράξει καταστροφές και πλήρη υποβάθμιση της ζωής. Όσο πιο γρήγορα την απομακρύνει από τη διακυβέρνηση τόσο καλλίτερα για όλους μας.