Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, στην Αράχωβα πριν λίγες ημέρες έλαβε χώρα υπό συνθήκες απόλυτης μυστικότητας συμπόσιο κατά τη διάρκεια του οποίου συζητήθηκαν οι εξελίξεις στην οικονομία και στην πολιτική. Από τους συμμετέχοντες το μεγαλύτερο μέρος των οποίων, αν όχι όλο, προήρχετο από το μπλοκ των μνημονιακών κομμάτων και την Κυβέρνηση ζητήθηκε να τηρήσουν εμπιστευτικότητα.
Εμπνευστές και ταυτόχρονα διοργανωτές του συμποσίου φέρεται να ήταν ο κ Αλαφούζος ιδιοκτήτης του ΡΣ ΣΚΑΪ και ο κ Δασκαλόπουλος πρώην Πρόεδρος του ΣΕΒ. Όλοι οι συμμετέχοντες ήσαν στελέχη της Κυβέρνησης και των μνημονιακών κομμάτων, ενώ η ηλικία τους δεν ξεπερνούσε τα 40 45. Μεταξύ αυτών ξεχωρίσαμε. Από την Κυβέρνηση τον Υφυπουργό Αθλητισμού, κ Γιώργο Βασιλειάδη και τον υφυπουργό Οικονομίας, κ Στέργιο Πιτσιόρλα. Από το ΣΥΡΙΖΑ τον διευθυντή της ΚΟ κ Κώστα Ζαχαριάδη. Από τη ΝΔ τον εκπρόσωπο τύπου κ Κικίλια και τον Βουλευτή Άρτας κ Στύλιο. Από το ΠΑΣΟΚ, τον εκπρόσωπο Τύπου κ Παύλο Χρηστίδη, και τους ευρωβουλευτές Εύα Καϊλή και Νίκο Ανδρουλάκη. Από το Ποτάμι τη διευθύντρια του γραφείου Τύπου, κ Λίνα Παπαδάκη. Τέλος στις εργασίες του συμποσίου συμμετείχε με εκπρόσωπό του και το «δίκτυο» της κ Διαμαντοπούλου. Πρόκειται για στελέχη, τα περισσότερα εκ των οποίων, μετά το τέλος των σπουδών τους κατόρθωσαν να καταλάβουν θέσεις στο κόμμα ή στην κεντρική πολιτική σκηνή, με τη βοήθεια ευνοϊκών εσωκομματικών συσχετισμών, χωρίς προηγουμένως να έχουν αποδείξει μέσα από την καθημερινή πάλη, ότι μπορούν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις της θέσης που κατέχουν.
Ο τρόπος αυτός ανάδειξης των πολιτικών στελεχών έχει καταστεί στις μέρες μας μια νοσηρή πραγματικότητα και αποτελεί μια από τις κυριότερες αιτίες που το πολιτικό σύστημα αδυνατεί να πάρει τις σωστές αποφάσεις τη στιγμή που απαιτείται και να δώσει λύσεις στα πραγματικά προβλήματα του τόπου. Τρανό παράδειγμα αποτελεί η στάση της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ το 2010 και ιδιαίτερα του Πρωθυπουργού και του Υπουργού Οικονομικών, οι οποίοι χωρίς καν να φέρουν καμία αντίρρηση υποχώρησαν σε όλες τις απαιτήσεις των δανειστών, με αποτέλεσμα η χώρα να βιώνει εδώ και επτά χρόνια τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση που γνώρισε κράτος σε καιρό ειρήνης, με τεράστιες αρνητικές συνέπειες στη ζωή και στο βιοτικό επίπεδο του Ελληνικού λαού.
Δυστυχώς οι ανάγκες του Νεοφιλελεύθερου Οικονομικού Προτύπου, κυρίαρχο στοιχείο του οποίου είναι η επιβολή της οικονομίας στην πολιτική, που εφαρμόζεται στην ΕΕ και ιδιαίτερα στην Ευρωζώνη απαιτούν την ύπαρξη πολιτικών στελεχών ται οποίαι να υπακούουν στις υποδείξεις ακόμη και στις εντολές των οικονομικών παραγόντων, οι οποίες στις περισσότερες περιπτώσεις αντιστρατεύονται ακόμη και τα συμφέροντα αυτών που τους ψήφισαν. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί κλασική περίπτωση πολιτικού φορέα ο οποίος ουσιαστικά κατόρθωσε, με την ενεργεί συμπαράσταση του πλητόμενου λαού να πάρει την εξουσία, υποσχόμενος την εφαρμογή μιας πολιτικής που να κινείται στον αντίποδα των μνημονιακών δεσμεύσεων και τελικά μετά από επτά μήνες παλινωδιών και συνεχών υποχωρήσεων δέχτηκε να εφαρμόσει ένα τρίτο μνημόνιο που ουσιαστικά διαλύει την οικονομία και μετατρέπει τη χώρα σε ειδική οικονομική ζώνη, παραδίδοντας τα πλέον κερδοφόρα κομμάτια της οικονομίας σε ιδιωτικά οικονομικά συμφέροντα, επιβάλλοντας μισθούς ανάλογους αυτών που χορηγούνται σε τριτοκοσμικές χώρες και μετατρέποντας τις συντάξεις σε προνοιακά επιδόματα.