Ημέρα της Γυναίκας

Ημέρα της Γυναίκας σήμερα, και δεν είναι παρά η πιο κατάλληλη μέρα για να επαναφέρουμε στο προσκήνιο ένα θέμα που εσκεμμένα  ορισμένοι επιζητούν να θαφτεί. Μία γυναίκα, μία από της πολλές εντός του έτους,  βίωσε την απόλυτη εγκατάλειψη από την Ελληνική πολιτεία, παρότι με απίστευτο θάρρος προσπάθησε να αμυνθεί για να τιμωρηθούν όσοι την έπληξαν με τεράστια βαναυσότητα, σωματικά και ψυχικά. Μία κοπέλα 24 χρονών, ναρκώθηκε και βιάστηκε. Παρόλα αυτά, βρήκε το θάρρος να ζητήσει βοήθεια και μάλιστα στην προσπάθεια της αυτή τα έκανε όλα σωστά! Ακόμη και κάτω από τον δογματισμό της σημαντικότητας της ατομικής ευθύνης που είναι τόσο διαδεδομένος στις μέρες μας, η γυναίκα αυτή έκανε ότι καλύτερο μπορούσε προκειμένου, αφενός να βρει το δίκιο της και αφετέρου να προστατέψει άλλες γυναίκες. Όμως ξεγελάστηκε. Ξεγελάστηκε γιατί νόμιζε πως το έδαφος ήταν πρόσφορο, καθώς λίγους μήνες πριν, γεγονότα σεξουαλικής βίας στην Ελλάδα, και αντιδράσεις άλλων γενναίων γυναικών υποτίθεται ότι έγιναν η αφετηρία για ταυτόχρονη αλλαγή συστήματος και νοοτροπίας. Η Κυβέρνηση, ανταποκρινόμενη με περισσή υποκρισία στην απαίτηση των ημέρων για τη στήριξη θυμάτων σεξουαλικής βίας, άλλαζε τους κώδικες ποινικής δικονομίας. Μία αλλαγή που όμως έγινε πρόχειρα, στο ποδάρι για να το πούμε χρησιμοποιώντας μία έκφραση της λαϊκής μας σοφίας.

Η παρούσα Κυβέρνηση – παρά τον συντηρητισμό και τη φορμόλη που περιλούζουν τα μέλη της- νοιαζόμενη για τα θύματα σεξουαλικής βίας και κυρίως τις γυναίκες, αλλάζει τους κώδικες ποινικής δικονομίας και ξεγελά τη Γεωργία. Μάλιστα, η υπόθεση της Γεωργίας επαληθεύει ακόμα μία φορά πως η Κυβέρνηση έκανε όλες αυτές τις κινήσεις προ δύο μηνών γιατί αφενός αναγκάστηκε να ανταποκριθεί επικοινωνιακά στην δημοσιότητα που είχε πάρει η πρωτοβουλία me-too αλλά και στις κατηγορίες προς το υπουργείο πολιτισμού για εθελοτυφλία /και εμπλοκή σε αντίστοιχα εγκλήματα και αφετέρου είχε μία καλή ευκαιρία να περάσει νομοθετικά αντιλαϊκά- εργασιακά μέτρα. Γιατί στο ποδάρι λοιπόν, γιατί η παραπλάνηση και γιατί επαλήθευση; Πρώτον, η αλλαγή που προέβλεπε η νομοθεσία (Νοέμβριος 2021) δεν εφαρμόστηκε.  Το θύμα έπρεπε κατά την πρώτη του καταγγελία να έχει μαζί του εμπειρογνώμονα (ψυχολόγο – ψυχίατρο) και φυσικά δικηγόρο. Εδώ η γυναίκα αυτή μόνη της, αβοήθητη ταλαιπωρήθηκε για μέρες, καταθέτοντας επί 12 ώρες γι’ αυτό που της συνέβη, αναβιώνοντας τη φρίκη από την αρχή και στη συνέχεια επωμίστηκε μία εντελώς (και ίσως σκόπιμα) ανεπαρκή διαδικασία εξετάσεων αναμένοντας 3 μέρες την ιατροδικαστική εξέταση! Δεύτερον, παρακολουθώντας την υπόθεση, ακούσαμε κάποια στιγμή ότι στα πλαίσια της διαδικασίας έγινε έλεγχος και πάρθηκαν καταθέσεις από το οικογενειακό περιβάλλον της κοπέλας!!! Και εκείνη την ώρα αναρωτιόμαστε …. Γιατί ; Που αποσκοπεί αυτή η έρευνα; Τι κακό έκανε η κοπέλα; Τι θέλουν να δείξουν με αυτό; Το ποιόν της κοπέλας; Την απορία μας λύνει η κα Μίνα Καούνη, δικηγόρος, σε παρουσία της στο Κόντρα News (video), όπου αναφέρει ότι, η αλλαγή στη νομοθεσία έγινε με μία αντιγραφή του νόμου για την προστασία ενάντια σε σεξουαλικά εγκλήματα σε βάρος ανηλίκων, όπου εκεί φυσικά και έχει νόημα η διερεύνηση του περιβάλλοντος του θύματος. Στην περίπτωση ενήλικου θύματος αυτό δεν έχει κανένα νόημα. Μάλιστα αυτό έγινε σαφές στον αρμόδιο Υπουργό με συγκεκριμένες συστάσεις από Επιστημονική Επιτροπή. Παρόλα αυτά, αυτή η διάταξη δεν αφαιρέθηκε. Η τροποποίηση αυτή, έγινε στο ποδάρι λοιπόν και η προχειρότητα (ή και σκοπιμότητα 😉 αυτή εξοργιστικά θίγει το κάθε θύμα σεξουαλικής βίας και ειδικά τη γυναίκα, η οποία πλανάται πως θα έχει τη στήριξη που δικαιούται.

Τα παραπάνω δεν πρέπει να μας εκπλήσσουν. Άλλωστε αυτή είναι η ‘πολιτική’ της Κυβέρνησης και σε άλλες περιπτώσεις. Πολιτική μηδενικού σχεδιασμού η οποία μπαίνει σε εφαρμογή μετά από το ξέσπασμα μίας κρίσης και μόνο. Αλλά πρόσφατα άλλα παραδείγματα είναι το νέο σχέδιο πολιτικής προστασίας που ακολούθησε τη πρόσφατη χιονοθύελλά και τον αποκλεισμό των οδηγών στην Αττική Οδό ή τις πυρκαγιές το καλοκαίρι που μας πέρασε, τα μέτρα για την καταπολέμηση της ομαδικής βίας μετά τον θάνατο του Άλκη κα. Πρώτα περιμένουμε να γίνει κάτι και μετά, όπως- όπως, εισάγουμε μία νομοθεσία, χωρίς κανέναν σχεδιασμό στοχεύοντας να ρίξουμε στάχτη στα μάτια των αγανακτισμένων πολιτών.

Και επανερχόμαστε στην ουσία του θέματος. Μία γυναίκα- θύμα βιασμού σήμερα τα έκανε όλα σωστά, μίλησε με περίσσιο θάρρος παρά το νεαρό της ηλικίας της, κατήγγειλε το γεγονός από την πρώτη στιγμή και παρόλα αυτά δεν στηρίχθηκε από την πολιτεία. Χρειάστηκε μάλιστα να εκτεθεί για να βρει το δίκιο της αλλά και να προστατευθεί από τους οικονομικά ισχυρούς. Αυτούς που κινώντας τα νήματα της συγκάλυψης μοιράζουν χρήματα σε όλους όσους εμπλέκονται στο γεγονός για να σιωπήσουν/και να διαστρεβλώσουν τα γεγονότα και να μετατραπούν και αυτοί βιαστές αυτής της γυναίκας (ξενοδοχείο, αστυνομία, δικηγόρος υπεράσπισης, υπεύθυνοι της διαδικασίας διενέργειας των ιατρικών και τοξικολογικών εξετάσεων, μέσα μαζικής ενημέρωσης που προσπάθησαν να συγκαλύψουν το γεγονός). Όλα τα παραπάνω με τις πλάτες γνωστής πολυεθνικής εταιρείας.

Μετά από όλο αυτόν τον Γολγοθά που περνάει αυτή η γυναίκα πιστεύουμε ότι οι γυναίκες στην Ελλάδα έχουν φωνή/και δικαίωμα για να καταγγείλουν την οποιαδήποτε κακοποίηση;

Τη σημερινή ημέρα θα θέλαμε να την αφιερώσουμε λοιπόν στη Γεωργία και στη κάθε Γεωργία, που είχε το θάρρος να μη κλάψει, να μη φοβηθεί, να μη κρυφτεί αλλά να παλέψει.

Κλείνοντας, και γνωρίζοντας ότι οι παρακάτω στίχοι του Γιάννη έχουν αφιερωθεί στο παρελθόν  σε άλλους νέους και θαρραλέους, σήμερα τους αφιερώνουμε σε μία νέα θαρραλέα Γυναίκα:

«Μου λεν αν φύγω από τον κύκλο θα χαθώ στα όρια του μοναχά να γυροφέρνω

και πως ο κόσμος είν’ ανήμερο θεριό κι όταν δαγκώνει εγώ καλά είναι να σωπαίνω.

Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ

μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω

Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό είμαι μικρός πολύ μικρός για να τ’ αλλάξω.

Μα εγώ μ’ένα άγριο περήφανο χορό σαν αετός πάνω απ’ τις λύπες θα πετάξω.

Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ, σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ»

Κείμενο: Ειρήνη Οζούνη (διδάκτωρ Οικονομικών)