Σοσιαλιστική Προοπτική 1ο Συνέδριο

Εισήγηση Θέσεων για Οικονομία

1. Παραγωγική Ανασυγκρότηση

1. Στήριξη των μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων, όχι μόνο γιατί είναι κοινωνικά αναγκαίο αλλά γιατί μπορούν να αναδείξουν την δυνατότητα εξειδικευμένης και ποιοτικά αναβαθμισμένης παραγωγής προϊόντων και υπηρεσιών, το οποίο αποτελεί και το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα της χώρας.
2. Διακλαδικά ισορροπημένη παραγωγή με αποφυγή της μονοπαραγωγής (π.χ. Τουρισμός).

• Χωρικά ισορροπημένη παραγωγή προς ενίσχυση όλων των περιφερειών ειδικότερα αυτών που υστερούν. Καταπολέμηση των χωρικών ανισοτήτων.

1. Παραγωγή συνεπής ως προς τους στόχους της βιώσιμης ανάπτυξης.
2. Προώθηση του συνεταιριστικού μοντέλου και συνεταιριζόμενων ημιαυτόνομων παραγωγών.
3. Προσπάθειες ανάκαμψης με στρατηγική παρέμβασης της κυβέρνησης στοχευμένη στην αύξηση της οικονομικής δραστηριότητας ώστε να δημιουργήσει ζήτηση που θα διαβεβαιώσει τους επιχειρηματίες ότι οι μελλοντικές αποδώσεις των προσπαθειών τους θα είναι  ευνοϊκές  λόγω της επαρκούς ζήτησης.

2. Απασχόληση, μισθοί και σχέσεις εργασίας

Την τελευταία δεκαετία έχουμε μία ριζική ανατροπή στην ισορροπία στην αγορά εργασίας (επιχειρήσεις με εργαζόμενους/και συνδικάτα). Μείωση της κάλυψης των εργαζομένων από συλλογικές διαπραγματεύσεις ως αποτέλεσμα των αλλεπάλληλων θεσμικών παρεμβάσεων στην αγορά εργασίας που συντελέστηκε το μετά το 2011-2012.  Π.χ. ο κατώτατος μισθός παρέμεινε σταθερός για πάρα πολλά χρόνια με μία τροποποίηση το 2019. Όμως πλέον ο κατώτατος μισθός δεν προσδιορίζεται από εργοδότες και εργαζομένους αλλά από την Κυβέρνηση.

1. Απέναντι στο μοντέλο της μερικής αμοιβής και της υπερπλήρους, εξατομικευμένης απασχόλησης – άρα της κατάργησης των εργασιακών δικαιωμάτων- , επιδίωξη μας είναι η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας πλήρους απασχόλησης με αμοιβές που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες για το άτομο και την οικογένεια, όπως αυτές εξελίσσονται σύμφωνα με την αυξημένη παραγωγικότητα της εργασίας.
2. Εκ νέου θεσμοθέτηση του πλαισίου προστασίας των εργασιακών δικαιωμάτων, ανάπτυξη του συνδικαλιστικού κινήματος και ενίσχυση του θεσμικού του ρόλου. (π.χ. Διευκόλυνση των εργατικών σωματείων στην προσφυγή στη διαιτησία, ενθάρρυνση της συμμετοχής των εργαζομένων έναντι στη τάση- στροφή της προσπάθειας επίλυσης εργασιακών διαφορών μεμονωμένα.

• Ενδυνάμωση του ρόλου του Σώματος Επιθεωρήσεως Εργασίας/ή τους κατά περίπτωση αρμόδιους ελεγκτικούς μηχανισμούς.

3. Εξωστρέφεια, αυτάρκεια και διεθνείς οικονομικές σχέσεις

1. Ενίσχυση της αυτάρκειας σε κλάδους κλειδιά όπως η αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή, βασικά καταναλωτικά αγαθά, βιομηχανία εξοπλισμών με σημαντική (αν όχι) αποκλειστική τη δημόσια παρέμβαση, την ενέργεια, τις τηλεπικοινωνίες, τις μεταφορές και τον κλάδο των logistics.
2. Ανάπτυξη και εφαρμογή ενός επιχειρησιακού σχεδιασμού (master plan) ανάδειξης των ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων σε κάθε περιοχή της χώρας.

• Αναδόμηση και αναπροσανατολισμό προς την εξυπηρέτηση της απαραίτητης οικονομικής διπλωματίας για την επέκταση των εμπορικών και επενδυτικών σχέσεων της χώρας.

1. Προσανατολισμός της οικονομικής διπλωματίας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, Μέσης Ανατολής και Παρευξείνιας ζώνης αξιοποιώντας τις ιστορικές και σύγχρονες δυνατότητες του Ελληνισμού.

4. Κρατικός Προϋπολογισμός και Δημόσιο Χρέος

Απέναντι στο δόγμα των μηδενικών ελλειμάτων:  Λογική των βιώσιμων προϋπολογισμών, αρκεί οι δημοσιονομικές επεκτάσεις να έχουν αναπτυξιακό και κοινωνικό πρόσημο.

Τα απαραίτητα κυβερνητικά έσοδα που απαιτούνται για αυτή την εκτεταμένη κρατική παρέμβαση μπορούν να διασφαλιστούν με:  (α) Προοδευτική φορολογία που θα κινητοποιήσει τις αδρανείς αποταμιεύσεις, θα αντιστρέψει την τάση μεταφοράς εισοδήματος από τα κάτω προς τα πάνω, θα αυξήσει τη ζήτηση για αγαθά και υπηρεσίες. (β) Εσωτερικό δανεισμό για να δαπανήσει στην οικοδόμηση της ευημερίας.

5. Δημόσιες επενδύσεις και Υποδομές

1. Ανάκτηση του Δημοσίου Ελέγχου των μεταφορικών δικτύων (δρόμοι, σιδηρόδρομοι, λιμάνια, αεροδρόμια)
2. Ανάπτυξη και υλοποίηση ενός σύγχρονου πλάνου δημόσιων επενδύσεων με προτεραιότητα στις μεταφορές, τις τηλεπικοινωνίες, τη παιδεία και την υγεία, πάντα υπό το πρίσμα των στόχων της βιώσιμης ανάπτυξης.

6. Χρηματοπιστωτικός Τομέας και Τράπεζες

1. Δημοκρατικά νομιμοποιημένος έλεγχος της κεντρικής τράπεζας απέναντι στη λογική του «ανεξάρτητου» κεντρικού τραπεζίτη.
2. Δημιουργία ισχυρών τραπεζικών ιδρυμάτων ειδικού σκοπού δημοσίου συμφέροντος και ελέγχου

• Έλεγχος της χρηστής διοίκησης και διασφάλιση φιλικής προς τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις λειτουργίας του τραπεζικού τομέα.

1. Αποτελεσματική διαχείριση του ιδιωτικού χρέους (νοικοκυριών επιχειρήσεων ) προς όφελος τόσο της βιωσιμότητας των τραπεζικών ιδρυμάτων όσο και της απαραίτητης βιωσιμότητας των νοικοκυριών και επιχειρήσεων.
2. Μία πολυεπίπεδη και προσαρμοζόμενη πολιτική σεισάχθειας αναλόγως των αναγκών των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών είναι απαραίτητη και μάλιστα και ως προς την προστασία των τραπεζικών ιδρυμάτων
3. Δημόσια και αναπτυξιακή αξιοποίηση των υπαρκτών οικονομικών πόρων μέσα από ταμείο ανασυγκρότησης και ανάκαμψης