Γηροκομείο Χανίων: Ένα ακόμα δείγμα «Νεοφιλελεύθερης» Γραφής.

Η διαχρονική αποδόμηση των δημόσιων προνοιακών δομών είναι ένα χαρακτηριστικό της εποχής που διανύουμε. Η έλλειψη Δομών με επαρκή στελέχωση, σύγχρονες εγκαταστάσεις και με σύγχρονο εξοπλισμό για ηλικιωμένους,  η ανυπαρξία κρατικού ελέγχου προς τις ιδιωτικές επιχειρήσεις – οικοτροφεία, καθώς και η εγκληματική ασυδοσία της εργοδοσίας, έρχονται για άλλη μια φορά να αποτυπωθούν με τραγικό τρόπο στη Μονάδα Φροντίδας Ηλικιωμένων «Αγία Σκέπη» στα Χανιά, όπου – σύμφωνα με τα στοιχεία που βγήκαν στη δημοσιότητα- μέσα σε 15 μήνες πέθαναν πάνω από 80 ηλικιωμένοι, όλοι με την ίδια αιτιολογία, «ανακοπή καρδιάς».

Η «φροντίδα» των ηλικιωμένων, που παρείχε η «Αγία Σκέπη» αποτελεί εικόνα ξεκάθαρη του νεοφιλελεύθερου πολιτισμού της εποχής μας, και φανερώνει την διαχρονική ευθύνη της Κυβέρνησης, όσο και των υπόλοιπων Κυβερνήσεων, που έχουν συμβάλει στο να αλωθεί, ο τομέας Υγείας-Πρόνοιας-Φροντίδας από τον ιδιωτικό τομέα και αποτελεί ακόμη ένα πεδίο κερδοφορίας. Οι υπεύθυνοι της κυβέρνησης, μέχρι και σήμερα, δεν έχουν δώσει πλήρη στοιχεία για τον αριθμό και την πορεία των φιλοξενούμενων  σε οίκους ευγηρίας, οι οποίοι έχουν νοσήσει από τον Covid-19 (θυμόμαστε όλοι τις έγινε πριν από ελάχιστους μήνες στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αθηνών-Δρομοκαΐτειο». Ακόμα και μετά το σάλο που ξέσπασε στην υπόθεση του  Γηροκομείου Χανίων “περί άλλων τυρβάζουν” οι ιθύνοντες, οι «αρμόδιοι για την εποπτεία» των οίκων αυτών.

Ζούμε στην Εποχή των Οικονομικών Τεράτων..

Διάγουμε και διαβιούμε στην εποχή του Ιδιωτικού Επιχειρηματικού  Κεφαλαίου, αυτού που αποτελεί την πεμπτουσία της σημερινής φάσης της παγκοσμιοποίησης (αποκρατικοποιήσεις, ιδιωτικοποιήσεις, Συμπράξεις Δημοσίου-Ιδιωτικού Τομέα), που, στην απεγνωσμένη αναζήτησή του για κερδοφόρες επενδύσεις, απαιτεί, μέσω της συρρίκνωσης της δημόσιας οικονομίας και της ιδιωτικοποίησης των δημόσιων αγαθών, τη μετατροπή τους σε πεδίο κερδοφόρων  επενδύσεων.

Η ιδιωτικοποίηση των Υπηρεσιών Υγείας-Πρόνοιας έχει σοβαρές επιπτώσεις στον τρόπο που παρέχονται τα δημόσια αγαθά (φάρμακα, ιατρικές και προνοιακές υπηρεσίες) και στον τρόπο που μπορούν αξιοποιηθούν. Η πρόσβαση σ΄ αυτά μετατρέπεται σε προνόμιο όσων έχουν να πληρώσουν. Ως προς την ιδιωτικοποίηση, θα πρέπει να αναφερθούν, τόσο, οι περιπτώσεις μεταβίβασης στους ιδιώτες του αγαθού της Υγείας-Πρόνοιας, το οποίο προσφέρονταν από το κράτος προς τους πολίτες, όσο και οι περιπτώσεις εκχώρησης της διαχείρισης του αγαθού στους ιδιώτες (ιδιωτικές  κερδοσκοπικές επιχειρήσεις, ΜΚΟ, ΝΠΙΔ ή Α.Ε).

Με την ιδιωτικοποίηση, η ποιότητα, η ποσότητα και η αποτελεσματικότητα, όχι μόνο δεν βελτιώνονται, αλλά επιδεινώνονται και απορυθμίζονται, ενώ, παράλληλα, αποκτούν μια, χωρίς προηγούμενο, ταξική διάσταση: όσοι έχουν να πληρώσουν, «αγοράζουν» καλές υπηρεσίες (εκπαίδευσης, υγείας κλπ) στην αγορά. Όσοι δεν έχουν να πληρώσουν, είτε δεν έχουν καμιά πρόσβαση σε οποιαδήποτε υπηρεσία, ή, όταν έχουν, αυτή είναι υποβαθμισμένης ποιότητας δίχως «κριτήρια  και πρότυπα φροντίδας».

Η ύπαρξη ενός οικοτροφείου, όπως το Γηροκομείο Χανίων, ιδιωτικό, «ξεκομμένο» σε μια περιοχή, δεν είναι υπηρεσία υγείας-πρόνοιας για τον πληθυσμό της περιοχής. Ο νεοφιλελεύθερος ισχυρισμός για το αντίθετο δεν αποτελεί παρά βολικό άλλοθι για την ταυτόχρονη διεκδίκηση χρηματοδότησης (από τους ιδιώτες) και εγκατάλειψη των περιοχών αυτών (από το κράτος).

Η σχέση-σύνδεση ανάμεσα στο κράτος και στους ιδιώτες στη «μεταρρυθμιζόμενη» Υγεία-Πρόνοια, όπως δηλώνουν  τα δυο χρόνια της Πανδημίας, μπορεί να φτάσει σε εγκληματικό παράπτωμα, αφού :

• η σχέση αυτή συνδέεται με συμφέροντα,
• η δεδομένη συνεργασία (δεν απέχει πολύ από «συνέργεια») χαρακτηρίζεται από «αμοιβαία αποϋπευθυνοποίηση» ως προς την ποιότητα των παροχών και την συνάρθρωση των δομών αυτών, σε κάποιο δίκτυο υπηρεσιών,
• ο ρόλος που επέλεξαν ο ιδιώτες να παίξουν και οι πρακτικές εφαρμογές που επέλεξαν να ακολουθήσουν ως προς τις υπηρεσίες Υγείας-Πρόνοιας,  οδηγούν τους φιλοξενούμενους προς την απώλεια, ακόμα και,  της ζωής τους.

Τι να κάνουμε;

Για την Πρωτοβουλία Δημόσιας Υγείας (Δίκτυο, Μαχόμενο Κίνημα των Υγειονομικών-Προνοιακών  Εργαζόμενων και Κοινωνικών Επιστημόνων) θα μπορούσε να τεθούν σε συζήτηση-δημιουργική ζύμωση τα ακόλουθα:

• Θα χρειαστεί η οικοδόμηση κινηματικής, μετωπικής συμμαχίας και κοινών αγώνων ανάμεσα στους εργαζόμενους στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα Υγείας-Πρόνοιας, με Πρόγραμμα, θέσεις, επιδιώξεις και στρατηγικό στόχο για την Υγεία-Πρόνοια.
• Το κύμα των ιδιωτικοποιήσεων (ανάθεση στις εταιρείες, εξαγορές και Συμπράξεις) στην Υγεία-Πρόνοια θα πρέπει ν΄ ανακοπεί στην πράξη (εκ των έσω) κινηματικά, οργανωμένα και πολιτικά.
• Όλα τα ΝΠΙΔ θα πρέπει να κοινωνικοποιηθούν άμεσα, το προσωπικό τους να μονιμοποιηθεί, κι οι ένοικοι των δομών ν΄ αποκτήσουν ασφαλή και ποιοτική φροντίδα με πλήρη δικαιώματα.
• Να γίνουν άμεσες Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, όλων των Ειδικοτήτων, με ενδεικτική αντιστοιχία  δυο  Επαγγελματιών Υγείας-Πρόνοιας ανά  ένοικο.
• Να διεκδικηθούν δραστικά αυξημένοι πόροι για την Υγεία-Πρόνοια από τον εθνικό προϋπολογισμό και ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΑ ΕΣΠΑ.
• Να γίνουν άμεσα βήματα για την οργάνωση τομεοποιημένων κοινοτικών υπηρεσιών, εναλλακτικών στη ιδρυματική νοσηλεία. Οι κλειστές δομές να κλείσουν και οι κλίνες τους να μεταφερθούν σε ανοιχτά και κοινωνικά ελεγχόμενα Κέντρα Διαβίωσης.

Νίκος Δαμιανάκης

Ψυχολόγος MSc.

Μέλος της Πρωτοβουλίας «Δημόσια Υγεία – Λαϊκό δικαίωμα, Κοινωνικό αγαθό».