Όλοι μαζί;

Εικόνες γνωστές:

Ο εφοπλιστής ιδοκτήτης καναλιού που κάνει κατά τακτά διαστήματα εξορμήσεις δενδροφύτευσης, αποδεικνύοντας την ιδιαίτερη ευαισθησία του για το φυσικό περιβάλλον, είναι ο ίδιος που ο στόλος του διαθέτει μονοπύθμενα πετρελαιοφόρα, εξαιρετικά επικίνδυνα να προκαλέσουν ανεπανόρθωτη βλάβη στο θαλάσσιο, και όχι μόνο, περιβάλλον.  Η μόνη φορά που ελληνική κυβέρνηση (2005 ή 2006), απ’ όσο  ξέρω, ματαίωσε απόφαση της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης είναι σχετικά με την κατάργηση των μονοπύθμενων.

Ο εφοπλιστής ιδιοκτήτης καναλιού που έχει μπαζώσει τον Αργολικό κόλπο για να επεκτείνει τη βίλα του, αποκλείοντας όχι μόνο την παραλία “του”, αλλά και τη γύρω περιοχή. Υπήρχαν καταδικαστικές αποφάσεις, μέχρι και απόφαση του Αρείου Πάγου, αλλά ο εν λόγω ιδιοκτήτης δεν …ανευρισκόταν για να συλληφθεί, παρ’ ό,τι έκανε πυκνές  εμφανίσεις σε δημόσιες εκδηλώσεις μεταδιδόμενες και από τα κανάλια.

Ο εφοπλιστής, που δεν είχε κανάλι, αλλά είχε την προστασία των καναλιών, του οποίου το καράβι βούλιαξε πριν αρκετά χρόνια παρασύροντας στο θάνατο 20 ανθρώπους, ήταν αγνώστου διευθύνσεως για τις δικαστικές αρχές.

Ο εφοπλιστής που κατηγορείται (φυσικά εκκρεμεί η απόφαση της δικαιοσύνης και όσο εκκρεμεί δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο, άρα ας κρατήσουμε το ερωτηματικό), για διακίνηση μεγάλων ποσοτήτων ναρκωτικών ικανών να μαστουρώσουν τη μισή ελληνική νεολαία, κατέχει εφημερίδες και μέσα “ενημέρωσης” που υπερασπίζονται το περιβάλλον, και ανοίγουν λογαριασμούς αλληλεγγύης προς τους πυρόπληκτους.

Ο εφοπλιστής (η εταιρεία) κάτοχος δεξαμενών πετρελαίου, στέλνει, δημοσιοποιώντας το φυσικά, μεγάλο ποσό για τη βοήθεια των πυρόπληκτων, η ίδια εταιρεία διεκδικεί να οικοδομήσει την πιο ενδιαφέρουσα περιοχή της Αττικής η οποία είχε ανακοινωθεί παλιότερα από ελληνικές κυβερνήσεις (και του κόμματος που κυβερνά, πριν γίνει όμως κυβέρνηση) πως θα γίνει μητροπολιτικό πάρκο.

Η ίδια εταιρεία έχει κάνει κρανίου τόπο την κατοικημένη περιοχή όπου έχει τις κάθε άλλο παρά φιλικές προς το περιβάλλον εγκαταστάσεις της, τις οποίες μάλιστα πριν κάποια χρόνια, επεξέτεινε, παρά τις σφοδρές αντιδράσεις των κατοίκων. Φυσικά οι αντιδράσεις των κατοίκων, οι συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, οι ανακοινώσεις κλπ, δεν έπαιξαν ποτέ στα κανάλια, τα ραδιόφωνα και τις εφημερίδες μεγάλης εμβέλειας. Ένας διευθυντής κάθε πρωί πέρναγε από το ντεσκ των ειδήσεων και αφαιρούσε τις ανακοινώσεις.

Ο εφοπλιστής ο οποίος έχει εγκαταστάσεις της εταιρείας του σε μεγάλο νησί και έχει αποφασίσει και διατάξει να μην υπάρχει καμία δραστηριότητα στις γειτονικές ιδιοκτησίες. Η επιβολή της διαταγής γίνεται με τους γνωστούς …κομψούς τρόπους της νυχτερινής ζωής. Το κανάλι του καταγγέλλει τα αυθαίρετα στο Μάτι και όσα πράττονται εναντίον του περιβάλλοντος.

Όλα μαζί τα κανάλια, μα όλα, υπερασπίζονται δια της σιωπής όσο μπορούν και μετά δια της συκοφάντησης όταν το θέμα παίρνει διαστάσεις, την καταστροφή της Χαλκιδικής από τις εξορύξεις της “Ελληνικός Χρυσός”.

Αυτή είναι μια μικρή αλλά ακριβής εικόνα του ελληνικού τοπίου (και αναλόγως του  διεθνούς).

Κι αν δεν χρησιμοποιώ ονόματα είναι μόνο γιατί δεν πρόκειται περί ατομικών περιπτώσεων αλλά περί αντιπροσωπευτικών δειγμάτων μιας κατάστασης, μιας τάξης και μιας εποχής. Κι επί πλέον, τα περιστατικά δεν είναι μόνον αυτά. Είναι απλώς μια προχειρη καταγραφή.

Διότι δεν είμαστε “όλοι μαζί” σ’ αυτόν τον κόσμο κι ούτε “όλοι μαζί μπορούμε”. Ό,τι μπορέσουμε να κάνουμε είναι ακριβώς όταν και εφόσον δεν είμαστε μαζί μ’ αυτούς.

Καθώς το “όλοι μαζί” εκπροσωπεί την άλλη όψη του “όλοι μαζί τα φάγαμε”, που σερβιρίστηκε με τη χυδαιότητα του Πάγκαλου αλλά και με τη ανάλογη χυδαιότητα όλων των άλλων.

Φυσικά εμείς ξέρουμε και μπορούμε να κατανείμουμε τις ευθύνες. Ξέρουμε και τους μπαγαπόντηδες, και τους καιροσκόπους, και τους “ξύπνιους” που ζουν σε βάρος των άλλων, όπως ξέρουμε και ποιές είναι οι αιτίες και οι αίτιοι. Και ποιο είναι το αποτέλεσμα.

Ακριβώς ό,τι θέλουν να συσκοτίσουν οι τύποι αυτοί των εμφανών και αφανών καναλιών. Οι οποίοι αφού τρώνε κάθε φορά το βόδι μοιράζουν σε αφελείς μερικά λίπη κι εκείνοι νομίζουν πως έγιναν συνδαιτυμόνες.

Και ξέρουμε πως η βασική ευθύνη βρίσκεται στη δική μας πλευρά όχι για όσα έχει πράξει, αλλά για όσα έχει παραλείψει.

Πρωτίστως έχει παραλείψει να ξεσηκωθεί εναντίον τους. Έχει παραλείψει να τους θέσει στο περιθώριο των γεγονότων. Έχει παραλείψει να πάρει αποφασιστικά μέτρα κατά του εκμαυλισμού των συνειδήσεων. Της υποταγής που γεννάει την αυθαιρεσία, τον ωχαδελφισμού, το λαϊφστάιλ, τη ευρωδουλεία, την καταπάτηση, την παραίτηση, την ήσσονα προσπάθεια, την αδιαφορία…

Κι όσο εξακολουθεί να παραλείπει τόσο θα δίνεται σε αυτούς το δικαίωμα να αποκρύπτουν την ουσία και τη βασική ευθύνη, να υπολογίζουν πως το δεξαμενόπλοιο και η βάρκα, οι καμινάδες των διυλιστηρίων με το πλαστικό καλαμάκι του φραπέ κάνουν την ίδια ζημιά. Και να μας κουνάνε το δάχτυλο παριστάνοντας τους τιμητές.

(www.kommon.gr)